هدايت و ارشاد مردم مى پرداخت و تخم معرفت و توحيد را در قلوب مؤمنين مى كاشت. مرحوم مزبور از جمله اشخاص عاقل و برجسته و برگزيده عصر خويش و از نقطه نظر ابقاى بناى صلح و آسايش در بين جامعه طرف اعتماد و توجّه دولت و ملّت بود و مراتب خيرخواهى و حقّ گزارى را نسبت به عامّه ناس به تقديم رساند؛ چنانچه هنگام هجوم و غارت خانه مرحوم ميرزا صادق قائم مقام و فتحعلى خان صاحب ديوان شيرازى كه هر دو از پيشكاران و حكّام وقت بودند كه از طرف رجّاله و اوباش شهر تبريز سرزده و اقدام شده بود، در سايه تدابير حكيمانه و نصايح مردم، جان و ناموس قائم مقام را از تعرّض ديگران محافظت و از خطر مستخلص نمود.
همچنين در وقعه صاحب ديوان از غارت اشرار دفاع كرده، خود را مواجه خطر نمود و به طورى كه لازم بود، از هرزگى و تعدّى اجامر جلوگيرى كرد.
و بالجمله تاريخ تولّد ايشان 1218 هجرى و تاريخ وفات ايشان در كربلاى معلّا است كه در شهر شوّال 1301 هجرى اتّفاق افتاد و در قاضى الحاجات در مقبره مخصوص دفن گرديد.
مادّه تاريخى كه مرحوم مغفور حاجى ميرزا محمّدرفيع نظام العلما ـ طاب ثراه ـ انشا نموده اين است:

ألا مات بالطف صدر الورىشفيع المحبّين يوم الجزا
فأورث همّا طويلاً لناإذا غاب منّا و شطَّ النوى
و سار إلى مرقدٍ نيّرو قد طاب مثواه في كربلا
فوا أسفا لم يعد ثانياو من فقده انهدّ ركن الولا
و للدين في موته ثلمةلقد شقّ منه أساس العلى
سألت عن الطبع تاريخهفقال «بلى غاب بدر الهدى» (۱۳۰۱)
ايضا مرحوم حاجى ميرزا حسين خان كه شخص فاضلى بوده، گفته