مقصود ما از وقوع وفات پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم در آن روز يا شئانت مطلقه ذاتيه آن ، مگر از تقرير امام عليه السلام عرض راوى را، فتأمّل .
و قطع نظر از اخبار خاصّه ، اخبار وارده در بدشگون بودن روز دوشنبه نيز دلالت بر مقصود دارد ؛ زيرا كه اگر ولادت در دوشنبه بودى ، اين همه اظهار شئامت از اين روز روا نبودى ؛ زيرا كه سعادتِ ولادت، غالب است بر نحوست وفات ، ولو سُلّم مساوى است و بر فرض تسليم از مستبعدات قويّه است كه اين همه تشأّم نمايند از روزى بدون تعرّض بر اين كه مر آن را فضيلتى نيز هست؛ به جهت وقوع ولادت در آن .
پس، از اين دو قبيله اخبار ثابت شد كه ولادت در هفدهم بوده نه دوازدهم و روز جمعه بوده نه دوشنبه . و خبر اوّل از قسم اوّل اگر چه به اصطلاح فقها ضعيف است ـ به علّت اين كه مشتمل است بر روات مجهول الحال و خبر ثانى مرسل است، ولى قول واحد كلينى و مسعودى كه مستندى از اخبار ندارد مقاومت نمى كند با قول مفيد ۱ و جماعت كثيره و جمعى از فقها كه مؤيّد است با اخبار وارده در استحباب روزه هفدهم ماه ولو تعليل نشده باشد به اين كه روز ولادت است .
فصل سيم : در ذكر اقوال علماى اهل سنّت
1 . عزّ الدين على بن محمّد بن عبد الكريم الجزري المعروف بابن الاثير ، المتوفّى سنة 630 در كتاب اُسد الغابة في معرفة الصحابة گويد آنچه ترجمه اش اين است :
ولادت رسول اللّه صلى الله عليه و آله وسلم روز دوشنبه بوده ، ده شب گذشته از ربيع الاوّل . و بعضى دو شب رفته و بعضى هشت شب رفته گفته اند ، در عام فيل چهل سال از سلطنت نوشيروان بن قباد گذشته و پادشاهى نوشيروان چهل و هفت سال و هشت ماه بوده . ۲
و هم او در كتاب كامل التّواريخ گفته: ابن اسحاق گفته است كه :
1.در مصدر به اشتباه چنين آمده است: ... ندارد و مقاومت نمى كند يا قول مفيد.
2.اُسد الغابة ، ج ۱ ، ص ۱۲۲ .
