من عسكره يوم الاثنين نهبا ، يعنى: پدرم فداى كسى باد كه لشكر او در روز دوشنبه غارت شد .
و اين عبارت را از ابى مخنف از قول جناب سكينه و از لهوف از قول جناب زينب نقل كرده اند كه جناب سكينه در روز عاشورا بعد از وقوع شهادت يا جناب زينب در روز يازدهم وقت عبور از قتلگاه در ضمن ندبه و نوحه كه بر آن حضرت كرده اند ، فرموده اند .
و صاحب ناسخ التواريخ از جانب قائلين مزبور تمسّك مى نمايد به اين حديث :
صم الدهر جميعا إلّا في العيدين؛ لأنّ الحسين قتل في يوم الجمعة أو الاثنين .
يعنى : روزه بدار تمام سال را مگر دو روز عيد را؛ زيرا كه حضرت سيّد الشهدا روز جمعه يا دوشنبه شهيد شده .
و صاحب ناسخ تأويل مى كند اين حديث را موافق همان تأويل كه براى فقره زيارت كرده اند كه روز دوشنبه اشاره است به روز وفات حضرت ختمى مرتبت كه روز ابتداى مظلوميّت اهل بيت اطهار است و روز جمعه به روز حقيقى شهادت ، و الاّ ترديدى كه مبنى بر جهل باشد از معصوم روا نيست .
حقير گويد : امّا زيارت مفجعه كه بر افواه عوام افتاده از زيارت مأثوره، از ائمّه هدا نيست و در هيچ يك از كتب معتبره زيارات ذكرى از آن نشده ، بلكه زيارت مزبوره، تلفيق كرده شخص مجهولى است و اگر تأليف يكى از علماى معتبر بودى ، لابد در كتب مزارات ذكر آن را نمودندى ؛ چنان كه امثال و نظاير آن را ضبط كرده اند . پس تمسّك به آن بى وجه صرف و تأويل، فرع ثبوت است . و فقره ندبه مأثوره از حضرت زينب يا جناب سكينه مرسلاً روايت شده و علاوه بر آن وجهى براى تعيين روز مصيبت در همان روز واقعه و ذكر آن متصوّر نيست ، مگر آن كه آن روز را خصوصيّتى باشد از قبيل مطابقت با روز مصيبتى ديگر و امثال آن . و اگر چه در اين مقام تطابق روز اين داهيه كبرا يا روز وقوع مصيبت عظماى رحلت حضرت خاتم الانبيا مى تواند موجب يادداشت كردن روز مزبور بشود ، ولى ظاهرا در اين موقع مناسب تر اين بود كه عوض يوم الاثنين تصريح به روز وفات حضرت پيغمبر بفرمايد