1. كتاب خانه مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى قم، ش 774، با تاريخ 754 ق ^۱ ، نسخه از آغاز (در اسناد) و انجام افتادگى دارد.
آغاز ترجمه دعاى اوّل: «سپاس مر خداى را كه اولى است بى اولى كه بوده پيش از او و آخرى است بى آخرى كه باشد پس از او، آن كه كوتاه شد از ديدنش چشم هاى ... ناظران و عاجز شد از صفتش وهم هاى صفت كنندگان، بديد آورد به قدرت خويش خلق را بديد آوردنى و از نو بديد كرد ايشان [ را] بر خواست خود از نو بديد آوردنى. پس راه داد به ايشان راه به خواست خويش و برانگيختشان در راه هاى دوستى خويش».
انجام ترجمه صحيفه : «خداوندا كسى كه صبح كرد مر او را اعتمادى يا اميدى هست غير تو، پس به تحقيق صبح كردم من و تويى اعتماد من و اميد من در كارها همگى. پس حكم كن براى من بهترين آنها از روى انجام، رهايى ده مرا از گمراه كنندگان فتنها، به رحمت خود اى مهربان ترين مهربانان و رحمت كناد خداى بر خداوند ما محمّد كه رسول خداست و برگزيده و بر آل او كه پاكانند».
انجام ترجمه ملحقات صحيفه: «و اين كه تمام كنى احسان خود را در آنچه باقى مانده است از زندگى من چنان كه احسان كرده اى در آنچه گذشته است از آن اى رحيم ترين رحم كنندگان». ^۲
2. مجموعه فخر الدين نصيرى امينى تهران، محمد بن محمد عبد القهار شيرازى، رمضان 761 ق، به همراه ترجمه فارسى زيرنويس در همان تاريخ. مشخصات اين نسخه و نسخه بعد در ذيل نسخه هاى ابن