علاوه بر اين، دست نوشته هاى دو روايت ابن اشناس و ابن شادان هم در اختيار او بود كه با سنجيدن آنها با نسخه خود مواضع اختلاف را در آن ثبت كرد. ۱
به همين دلايل خاتون آبادى نسخه مجلسى را از ديگر نسخه ها برتر مى دانسته است:
دست نوشت نياى من، مولا محمدباقر، جامع تر و شامل تر بود؛ زيرا بعدها با دست نوشت ابن ادريس مقابله گرديد و من نيز به خط خويش رونوشتى از آن برداشتم و در مقابله و تصحيح آن كوشيدم. ۲
اين نسخه ظاهرا تا مدت ها در اختيار خاندان مجلسى بوده است. مثلاً خاتون آبادى در مناقب الفضلاء از آن ياد كرده است و چندى بعد هم سيّد عبد الباقى امام جمعه اصفهان از احفاد مجلسى كه گويد:
و اجتمع عندي تلك النسخ الثلاث: البهائية، والتي بخط جدي المولى محمدتقى ـ طاب ثراه ـ و هي أكمل و أشمل؛ لمقابلتها مع نسخة ابن إدريس ثالثا ۳ و صحيفتي ابن شاذان و ابن أشناس. ۴
اما امروز از نسخه علّامه محمدباقر مجلسى نشانى نداريم. تنها نسخه هايى هستند كه با دست نويس او مقابله شده اند. از جمله دست نوشته صحيفه سجاديه به شماره 9962 در كتاب خانه مجلس شوراى اسلامى كه در ربيع الثانى 1115ق به دست محمدمهدى بن
1.رسالة في الصحيفة السجادية، چاپ شده در ضمن الرسائل الرجالية، ابو المعالى محمد بن محمّد ابراهيم كلباسى، تحقيق: حسين درايتى، قم، دار الحديث، ۱۴۲۲ق، ج ۲، ص ۶۱۵. البته در آن جا سهوا نام دارنده نسخه محمدتقى مجلسى آمده است.
در نسخه سردار كابلى هم به نقل از نسخه مجلسى موارد اختلاف با روايت هاى ابن اشناس و ابن شادان آمده است كه در ادامه بيشتر درباره آن توضيح مى دهم.
2.مناقب الفضلاء، در ميراث حديث شيعه، ج ۴، ص ۵۰۳ـ۵۰۴.
3.مسلما نويسنده نسخه محمدباقر مجلسى را به جاى نسخه پدرش گرفته است؛ زيرا محمدباقر دارنده صحيفه به خط ابن ادريس بود.
4.الرسائل الرجالية، ج ۲، ص ۶۱۵ ـ ۶۱۶. در اجازه به سيد سند نجفى.
