اقدامات مجلسى ها در رويكرد ديگر علما به اين كتاب بسيار مؤثر افتاد و به اين جهت بيشترين تأليفات در باب صحيفه را از اين زمان سراغ داريم كه شرح مفصل خصوصيات و دست نويس هاى آنها را در نسخه هاى خطى شروح و ترجمه هاى صحيفه سجاديه آورده ام.
علاوه بر آنها از صالح بن عبد الكريم بحرانى (1098ق) مى توان ياد كرد كه در اين زمان در شيراز به سماع و روايت صحيفه پرداخت، ولى در مطالعات صحيفهپژوهى قدرش مجهول مانده است. ۱
از وى چهار دست نويس صحيفه با اجازه سماع و روايتش مى شناسيم:
1. به فرزندش ملا محمدباقر، در كتاب خانه آية اللّه مرعشى، ش 12032. ۲
2. اجازه سماع و روايت در 1068 و 1070ق به مالك نسخه؟، در كتاب خانه آية اللّه مرعشى، ش 12897. ۳
3. به قوام الدين عبد اللّه كه صحيفه را از دعاى عرفات تا آخر در رمضان 1073ق از او شنيده بود، در كتاب خانه ملك، ش 97. ۴
4. به ميرزا محمدمهدى، او نسخه اى نفيس از صحيفه را در تملك خود داشته و آن را نزد استادش شيخ صالح بحرانى خوانده و در 21 رمضان 1078ق اجازه گرفته است. در مركز احياء ميراث اسلامى قم، ش 1137. ۵
1.به نحوى كه حتى نامش در «شجرة أسانيد الصحيفة السجادية الكاملة» در كتاب الصحيفة السجادية الجامعة هم نيامده است.
2.فهرست نسخه هاى خطى كتاب خانه بزرگ حضرت آية اللّه العظمى مرعشى نجفى، ج ۳۰، ص ۳۹۲.
3.همان، ج ۳۲، ص ۷۰۵ـ۷۰۶.
4.فهرست كتاب هاى خطى كتاب خانه ملك، ايرج افشار و محمدتقى دانش پژوه، تهران، كتاب خانه ملك، ۱۳۵۲ش، ج ۱، ص ۴۸۲.
5.فهرست نسخه هاى خطى مركز احياء ميراث اسلامى، سيد احمد حسينى، قم، مركز احياء ميراث اسلامى، ۱۳۸۰ش، ج ۳، ص ۳۷۲. چاپ شده در اجازات شيخ صالح بحرانى، سيد جعفر حسينى اشكورى، در ميراث حديث شيعه، ج ۱۰، ص ۵۳۰.
