شده است (ش 437). ^۱
با همه اين احوال، دو لغت در حاشيه آمده كه ضبط آن نه مطابق با روايت ابو على طوسى است و نه موافق با صحيفه مشهور:
يكى در «دعاؤه عليه السلام على الظالمين» عبارت «ويحاصرني بحقّي» كه ابن ادريس «حاضرته» را معنى كرده است (ش 121).
و ديگرى در دعاى مكارم الاخلاق، عبارت «واغذني بنعمتك» كه وى «عذت» نقل كرده است (ش 238).

1/2 . انتساب حاشيه

از حاشيه ابن ادريس هيچ يك از فهرست نگاران و تراجم نويسان ياد نكرده اند. از بزرگان تنها كسى كه از آن ياد كرده آقا بزرگ تهرانى است كه رونوشت آن را به خط عبد الرحيم بن محمدعلى تسترى شاگرد شيخ انصارى كتابت شده در 1305ق ديده بود. ^۲
با اين همه، روايت صحيفه سجاديه از طرف ابن ادريس و نسخه بردارى او اين احتمال را كه وى حاشيه اى بر اين كتاب داشته باشد، محتمل مى كند.
البته اگر گفته شود با وجود آن كه نسخه ابن ادريس در اختيار چند تن از علما بوده؛ چرا هيچ كدام به حاشيه او اشاره نكرده اند مى توان احتمال داد حاشيه او همان لغاتى باشد كه در كناره صفحات نسخه خود توضيح داده و سپس آنها را به صورت جداگانه تحرير كرده است. شاهد اين ادعا آن است كه برخى از همين لغات در نسخه شهيد اوّل هم با همين عبارات ذكر شده اند.
على همت بنارى با مقايسه اين حاشيه با كتاب سرائر درباره انتساب آن