هر دو نسخه خالى از اشكال و غلط نويسى نيستند كه تمامى آن موارد و اختلافات دو نسخه را بجز كم و زياد «واو عطف و أى» در پايين صفحات ذكر كردم. برخى اغلاط عجيب در هر دو نسخه يكسان تكرار شده كه نشان مى دهد مادرْنسخه آنها يكى بوده است. براى مثال:
ـ در «دعاؤه عليه السلام في الاعتراف»، ش 84، «خفت» به جاى «الخوف».
ـ در «دعاؤه عليه السلام في الحوائج»، ش 94، «بالباء» به جاى «بالياء».
ـ در «دعاؤه عليه السلام إذا استقال من ذنوبه»، ش 151، «التغيير» به جاى «التعيير».
ـ در «دعاؤه عليه السلام في مكارم الأخلاق»، ش 218، «الضيعة» به جاى «الصنيعة».
ـ در «دعاؤه عليه السلام بالعافية»، ش 280، «لمزت» به جاى «لهزت».
ـ در «دعاؤه عليه السلام إذا نظر إلى الهلال»، ش 469، «استمهلته فأمهلني» به جاى «استلهمته فألهمني».
ـ در «دعاؤه عليه السلام في دفاع كيد الأعداء»، ش 584، «الزابية» به جاى «الرابية».
مورد جالب عنوان دعاؤه عليه السلام اذا قتر عليه الرزق است كه در هر دو نسخه كلمه «دعاؤه» نيامده.
و مواردى ديگر كه در پانوشت ها ذكر شده اند.
همه منقولات ابن ادريس از صحاح اللغة مصدريابى شدند و از اين كتاب هم به عنوان نسخه سوم در تصحيح بهره گرفتم (با علامت «ص»). ^۱
براى قرار دادن عبارتى در متن يا حذف از آن هميشه ضبط دو نسخه از سه نسخه مدّ نظرم بوده است. به اين معنى كه چون ابن ادريس در