تأليف بر صحاح اعتماد داشته است، ضبط هر كدام از نسخه ها با آن مطابقت داشت آن را برگزيدم و ديگرى را به حاشيه بردم. البته اين قاعده در همه جاى متن نمى توانست مصداق داشته باشد بنا بر اين در قسمت هايى با توجه به نشانه ها و علايم ديگر ضبط نسخه اى را كه يگانه بود، ترجيح دادم. به همه اين موارد در پاورقى ها اشاره شده است.
در پايان هم بايد از جناب آقاى على صدرايى خويى متشكر باشم كه تصحيح و انتشار اين رساله با همت و همراهى ايشان ميسر شد.
سيد محمدحسين حكيم
آبان 1385