2. رساله ديگرى كه مؤلّف، آن را در شرح حال عالمانى كه در نجف ملاقات نموده، نوشته است. او ابتدا نام آن را «هدية الكلام في من رأيناه في هذا المقام» نهاده، ولى بعدا در آن تجديد نظر نموده و نام آن را أنوار الكلام في ما رأيناه في هذا المقام گذارده است. اين رساله شامل شرح حال 23 شخصيت است.
بين كتاب اوّل (نخبة البشر) و رساله دوم (أنوار الكلام) نسبت عموم و خصوص من وجه وجود دارد؛ بدين معنى كه هفده شرح حال در هر دو مشترك است، ولى شش شرح حال در أنوار الكلام وجود دارد كه در نخبة البشر نيست و هفت شرح حال ديگر در نخبة البشر وجود دارد كه در أنوار الكلام نيست. بدين تفصيل:

شرح حال هاى مشترك در هر دو رساله

1. ميرزا ابو الحسن بن عبد الحسين مشكينى؛
2. سيّد ابو الحسن موسوى اصفهانى؛
3. سيّد آقا احمد بن حسين موسوى جزايرى تسترى؛
4. حاج سيّد احمد بن محمد جعفر موسوى جزايرى؛
5. حاج شيخ محمدتقى طهرانى؛
6. حاج سيّد محمدجعفر بن عبد الصمد موسوى جزايرى؛
7. شيخ محمدجعفر يزدى؛
8. حاج آقا سيّد حسين بن محمود قمى طباطبايى؛
9. حاج شيخ محمد حسين بن محمدحسن معين التجّار اصفهانى؛
10. حاج شيخ عباس بن محمدرضا قمى؛
11. حاج شيخ على بن ابراهيم قمى؛
12. شيخ مرتضى بن عباس بهبهانى؛
13. سيّد محمود بن سلطان على خان حسينى مرعشى؛