فصل اوّل

معناى حكمت

قرآن

«اين (رهنمودها) از جمله حكمتهايى است كه پروردگارت به تو وحى كرده است» . ^۱

حديث

۵۳.امام على عليه السلام :آغاز حكمت ، ترك لذّتها و پايان آن ، نفرت از چيزهاى گذراست . ^۲

۵۴.امام صادق عليه السلام ـ درباره گفتار خداى عز و جل :«و هر كه حكمت يابد ، خيرى فراوان يافته است» ـ مى فرمايد : مقصود فرمانبردارى از خدا و شناخت امام است . ^۳

۵۵.امام كاظم عليه السلام ـ در تفسير گفته خداى متعال :«و به لقمان حكمت داديم» ـ فرمود : منظور فهم و خرد است . ^۴

ر . ك : ص 51 «آثار حكمت» / ص 53 «اساس حكمت» / ص 55 «حكمتهاى جامع» .