فصل چهارم

مبادى الهام

4 / 1

ايمان

قرآن

«هر كس به خدا ايمان آورد ، دلش را هدايت كند .» ^۱

حديث

۱۲۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان برهنه است و جامه آن تقوا و زيورش حيا و دارايى اش فقه و ميوه اش دانش است . ^۲

۱۲۳.امام على عليه السلام ـ در خطبه اى كه ايمان و اركان آن را ياد مى كرد ـ :خداوند ايمان را مايه شرافت كسى كه آن را بشناسد و حكمت كسى كه بدان لب بگشايد و روشنى كسى كه از آن روشنى جويد ، قرار داد . ^۳

ر . ك : ص 35 «كمال ايمان» / ص 37 «ايمان» .

۱۲۰.امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى سپاسگزارى از خدا ـ :پس اگر شيطان به آنان در فرمان بردارى تو نيرنگ نزده بود ، هيچ عصيانگرى از تو سرپيچى نمى كرد و اگر برايشان باطل را به نقش حقّ جلوه نمى داد ، هيچ گمراهى از راه تو گمراه نمى شد . ^۱

۱۲۱.هارون بن خارجه :به امام صادق عليه السلام عرض كردم كه من شاد مى شوم بى آنكه در خود و يا دارايى و يا دوستم سببى بيابم و غمگين مى شوم بى آنكه غمى در خود و دارايى و دوستم ببينم . فرمود : آرى شيطان در دل مى دمد و مى گويد : «اگر نزد خدا خيرى داشتى ، دشمنت را به رخ تو نمى كشيد و تو را نيازمند او نمى كرد . جز اين است كه چشم به راه همان چيزى هستى كه پيش از تو ، انتظار مى كشيدند . آيا آنها چيزى گفتند؟» ؟ پس اين همان غم بى سبب است و امّا شادى ، فرشته در دل مى دمد و مى گويد : «اگر خداوند دشمنت را به رخ تو كشيده و نيازت را به او قرار داده ، جز روزگارى اندك نباشد . مژده باد مغفرت الهى و فضل او» ؟ و اين همان گفته خداوند است : «شيطان شما را از نادارى مى ترساند و به زشتى فرمان مى دهد و خداوند به شما وعده آمرزش و فضل مى دهد» ^۲ . ^۳