پرداختم ، ولى نتوانستم وى را اصلاح كنم . گفته شد : اى روح خدا! احمق كيست؟ فرمود : آنكه از رأيش و خودش خشنود باشد . آنكه همه برتريها را براى خود ، و نه بر خود مى پندارد ، و همه حقوق را براى خود مى داند و مى پندارد هيچ حقّى بر عهده او نيست . اين همان احمقى است كه چاره اى براى درمانش نيست . ^۱

1 / 13

فريب

۱۶۶.امام على عليه السلام :تباهى خرد در فريب خوردن از نيرنگهاست . ^۲

۱۶۷.امام على عليه السلام :فريب شيطان زينت مى دهد و به طمع مى اندازد . ^۳

1 / 14

طمع

۱۶۸.عيسى عليه السلام :چنين نيست كه عسل در هر حال در خيك سالم بماند؛ همين گونه حكمت در هرحال در دلها آباد نمى شود . مشك تا آن گاه كه پاره يا خشكيده و يا بوى ناك نشده باشد ، مى تواند ظرف عسل باشد؛ همچنانكه دلها تا هنگامى كه شهوتها آنها را پاره و طمع ، آلوده و ماندگارى نعمت ، آنها را سخت نكرده است ، مى توانند ظرفهايى براى حكمت باشند . ^۴

۱۶۹.پيامبر خدا عليه السلام :طمع ، حكمت را از دلهاى دانايان مى برد . ^۵

1 / 11

تكبّر

قرآن

«بدين گونه خداوند بر هر قلب متكبّر سركشى مُهر زَند». ^۱

حديث

۱۶۲.امام كاظم عليه السلام :كشت در دشت هموار مى رويد و نه در سنگلاخ ؛ همين گونه حكمت در دل فروتن آباد و بارور مى شود ، نه در دل متكبّر سركش . ^۲

۱۶۳.امام باقر عليه السلام :ذره اى از تكبّر به درون دل كسى راه نيافت ، مگر آنكه به همان اندازه از خردش كم شد؛ اندك باشد يا بسيار . ^۳

1 / 12

خود پسندى

۱۶۴.امام على عليه السلام :خود پسندى خرد را تباه مى كند . ^۴

۱۶۵.امام صادق عليه السلام :هركس از خودش خوشش آمد، هلاك شد و هركس از رأيش خوشش آمد ، هلاك گشت . عيسى بن مريم عليه السلامفرمود : بيماران را مداوا كردم و به اذن خداوند آنها را شفا دادم و نابينا و مبتلا به پيسى را به اذن خدا درمان كردم و با اذن خدا حتى مردگان را هم معالجه و زنده كردم؛ امّا به معالجه احمق