در اين موقعيت کسب ميکند. اين صيانت براي او آرامش و رضايت را به ارمغان ميآورد.
بنابر مطالب گذشته، «المؤمن وقور عند الهزاهز»، يعني مؤمن در مواقعي که سبب هراس و اضطراب او ميشود، و به نوعي لرزه بر اندامش ميافکند، به کمک نيروي ايمان، خود را از اين لرزهها حفظ و به گونه‌اي خويشتنداري ميکند. در لسان روايات، به واکنش در برابر اين موقعيت، وقار ميگويند و همين امر آرامش و رضايت او از زندگي را به دنبال خواهد داشت.
موقعيت دوم: بلا
موقعيت ديگري که مؤمن با آن مواجه ميشود، بلا است. طبيعت انساني، از هر آنچه که به نوعي براي او داراي سختي است و او را آزرده ميکند، گريزان است. يکي از مصاديق سختي، بلايا است. اگر وجود بلايا در زندگي انسان بي معنا و بيحاصل ارزيابي شوند، قابل تحمل نخواهند بود، ولي اگر انسان حکمت وجود آنها را دريابد، هر چند سخت و دشوار باشند، تحملش آسان‌تر خواهد بود. هر انسان بايد بداند که وجود اين بلايا در زندگي او اجتناب ناپذير است و در واقع، اگر وجود نداشته باشند، بايد نگران شود که مبادا به سنت استدراج مبتلا شده باشد. پس تنها کاري که ميتوان کرد، اين است که وجود بلايا را در زندگي بپذيريم و واکنش مناسبي در برابر آن داشته باشيم. اکنون به کمک دستهاي از روايات و آيات، برخي از مصاديق بلا را معرفي مي‌کنيم و به توضيح هر يک مي‌پردازيم.
مصاديق بلا
اين مصاديق در ذيل برخي آيات قرآن کريم و احاديث معصومين عليهم السلام بيان شده است که ما فقط به برخي از آنها اشاره مي‌کنيم.
خداوند متعال مي فرمايند:
وَ لَنَبْلُوَنَّکمْ بِشَي ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرين (بقره: آيه 155) ؛ و قطعاً شما را به چيزى از [قبيلِ ] ترس و گرسنگى، و کاهشى در اموال و جانها و محصولات مى آزماييم و مژده ده شکيبايان را.
ميتوان مصاديقي از بلا را که در اين آيه مد نظر قرار گرفته را اينگونه باز شماريم:
1. ترس: ترس مي‌تواند مصاديق زيادي داشته باشد؛ ترس از صداي مهيب، ترس از تنهايي، ترس از نقص و ... . تحمل کردن اين مصداق نيز با کمک از مهارتهايي که کسب شده است، تنها راه مقابله با آن است.
2. گرسنگي: از ديگر بلاهايي که خداوند انسان را بدان دچار ميکند، گرسنگي است که مؤمن با تحمل کردن آن، جزع و فزع نکردن و شکايت نکردن برآن غلبه ميکند.
