آثار شکر از خداوند:

آثار شکر از خداوند را مي‌توان در موارد زير جستجو کرد:
1. دوري از عذاب الهي: خداوند در قرآن مي‌فرمايد:
ما يفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِکمْ إِنْ شَکرْتُمْ وَ آمَنْتُمْ وَ کانَ اللَّهُ شاکراً عليما (نساء: آيه 147) ؛ اگر سپاس بداريد و ايمان آوريد، خدا مى خواهد با عذاب شما چه کند؟ و خدا همواره سپاس پذير [حق شناسِ ] داناست.(
2. ازدياد نعمت: «شکر نعمت، نعمتت افزون کند.» اين، ضرب المثلي است که متأثر از آيات و روايات است. از جمله آن‌که امام صادق عليه السلام مي‌فرمايد:
مَنْ أُعْطِي الشُّکرَ أُعْطِي الزِّيادَةَ، يقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَئِنْ شَکرْتُمْ لأَزِيدَنَّکمْ ( الکافي: ج۲ ص۹۵).^۱پس همين زيادت درنتيجه اين واکنش، رضامندي براي مؤمن را نيز به دنبال خواهد داشت.
3. مصون ماندن از گرفتاري‌ها: انساني که لطف خداوند را با شکر کردن از ياد نبرد، خداوند نيز او را از گرفتاريها و آشوبها حفظ ميکند. که مصون ماندن او از اين گرفتاري‌ها، ناخودآگاه، رضامندي را به دنبال خواهد داشت. ^۲ مؤمن، در حقيقت با شکر کردن، به نوعي از يک پادزهر معنوي استفاده کرده است. مفهوم متضاد شکر، کفران نعمت است. در وراي اين مفهوم (کفران و مخفي داشتن نعمت‌ها) نيز عواقبي خطرناک وجود دارد که انسان با استفاده از پادزهر آن خود را از بسياري از مشکلات دنيوي و اخروي مصون ميدارد.
در ادامه بايد متذکر شد که خداوند تبارک و تعالي نيز در معناي ربوبيت خود به نوعي شاکر است. عذاب نکردن، حزن و اندوه را از دل بردن،‌ به نيکيها اضافه کردن، همه از مواردي است که خداوند به خاطر ايمان و عمل صالح بندگانش به آنها عطا کرده که نوعي سپاس از آنها نيز به حساب ميآيد. در آيات متعددي از قرآن مجيد، صفت شاکر بودن به خداوند متعال نسبت داده شده است. ^۳ حال، به نظر شما اگر انسان از اين موارد آگاه شود، همچنان از زندگي خود احساس نارضايتي ميکند؟!