و يا در آيهاي ديگر آمده است:
يا أيّها الذين آمنوا لاتُلهِکم أموالکم و لااولادکم عن ذکر الله ومَن يفعل ذلک فاولئک هم الخاسرون (منافقون: آيه 9).
بنابراين، قلب انسان، با ياد خدا به آرامش ميرسد، و اگر چيزي چون اموال و اولاد، او را از ياد خدا غافل سازد، زيانکار است و آرامش را از خود سلب نموده است. امام سجاد( در دعا
ميفرمايند:
أستغفرک من کل لذّةٍ بغير ذکرک و من کل راحةٍ بغير انسک و ... .از هر لذّتي جز ياد تو و از هر آسايشي جز انس با تو ...، از تو آمرزش ميطلبم (ميزان الحکمه: ج۴ ص۱۸۳۶، ش۶۳۳۶).
امام علي عليه السلام ميفرمايند:
ذکر الله جلاء الصدور و طمأنينة القلوب.ياد خدا سينهها را صيقل ميدهد و دلها را آرامش ميبخشد (همان: ص۱۸۵۴ ش۶۴۳۹).
در نتيجه، يکي از راههاي آرامش و آسايش در زندگي، ياد خدا و نزديک شدن به او است. انسان بخيل، چون از خدا دور است، در زندگي از آسايش و آرامش ناشي از ياد و ذکر خدا محروم ميگردد، و در لحظه لحظه زندگي، دچار اضطراب و پريشاني است و طعم آسايش و راحتي را نخواهد چشيد.

نتيجه گيري:

در اين نوشتار، با نگرش به سخن امام صادق عليه السلام که فرمودند: ليست لبخيل راحةٌ، به بررسي چرايي و چگونگي اين سخن پرداختيم، و سعي کرديم رابطه ميان بخيل بودن و عدم آسايش را کشف نماييم، و اين سؤال مطرح شد که چگونه بخل، آسايش را ميبرد؟ در اين سيري که داشتيم، احاديث را در سه بعد تقسيمبندي کرديم، و با توجّه به اين احاديث، ميتوانيم به پرسش مطرح شده پاسخ دهيم.
در بعد اقتصادي، مسئله خزانهدار بودن بخيل مطرح شد و اينکه او در دنيا، زندگي فقيرانه دارد، امّا در آخرت چونان توانگران حسابرسي ميشود، و به سبب بهره نبردن خود از داريياش و خود و ديگر اعضاء خانواده، آسايش و آرامشي از آن سرمايه و ثروت خود نميبرد، و تنها نقش خزانهداري را براي وارثانش ايفا ميکند. نه تنها در دنيا فقيرانه زندگي ميکند، بلکه به سبب بخل، دچار فقر نفس و دل ميشود و از صفات پسنديده محروم ميگردد.