و از پيامبر اسلام صلّي الله عليه و آله نقل شده است که:
بر تو باد به نعل زرد، که چشم را جلا دهد و ذکر را سخت کند (محکم و قوي ميکند) و غم را برطرف نمايد (حلية المتقين: ص۱۲ و ۱۳).
و از امام باقر عليه السلام نيز نقل شده است که:
کنّا نَلبَسُ المعصفر في البيت.ما در خانه، لباس زرد رنگ ميپوشيم (سنن النبي: ص۱۳۴).

رنگ سبز:

در مورد رنگ سبز نيز، آيات زيادي وجود دارد؛ آنجا که فرموده است:
الّذي جَعَلَ لَکُم مِنَ الشَّجَرِ الأخضَرِ ناراً فَإِذا أنتم مِنهُ توقدون (يس: آيه 80) ؛ آن خدايي که براي بهرهبرداري شما از درخت سبز (و تر و تازه ^۱ )، آتش قرار داده است، تا وقتي که ميخواهيد، برافروزيد.
بنابراين، کشاورزي در اختيار صنعت قرار ميگيرد و در نتيجه، سبز به سرخ تبديل ميشود (مجلّه نگاه حوزه). و همچنين در مورد لباس و تکيهگاه بهشتيان، در سوره مبارکه الرحمان، آيه 76 فرموده است:
مُتَّکِئينَ عَلي رَفرَفٍ خُضرٍ وَ عبقَرِيٍ حِسان ؛ در حاليکه بهشتيان بر بالش ابريشمي سبز و بساط زيبا تکيه زدهاند.
همينطور در آيه 31 سوره کهف ميفرمايد:
... يَلبَسونَ ثياباً خُضراً مِن سُندُسٍ و إستَبرَقٍ ... ؛ و لباسهاي سبز از حرير و ديبا مي‌پوشند.
پس بيدليل نيست که در دائرة المعارف تشيّع آمده است:
سبز، شعار حيات و زندگي است و اهل بهشت، پيوسته زندهاند (دايرة المعارف تشيّع: ج9 ص57).
به علاوه، اين رنگ نمايانگر عزم راسخ، پايداري و مقاومت در برابر تغييرات نيز ميباشد (روانشناسي رنگها). مصداق اين صبر و پايداري را، در درختان سبز ميبينيم. در سوره مبارکه الرحمان آيه 64، به رنگ سبز درختان بهشتي، اينگونه اشاره شده است:
مدهامَّتان ؛ آن دو بهشت سبز پر رنگ و پر درخت، که ابتهاج ^۲ درختانش، به نهايت رسيده است ( تفسير الميزان: ج19 ص222).