اقدام همگاني جهت سياهپوشي، در سوگ ائمه اطهار و اولياي الهي از طرف مسلمانان، مي‌تواند در زنده نگهداشتنِ خاطره فجايع دشمنان اسلام، و ظلم و ستمِ جبّاران و ستمگران، و رسوا ساختنِ آنها از يک طرف، و إحياءِ يادبودِ فداکاريها و از خودگذشتگيهاي بزرگان از طرف ديگر، منشأ أثر واقع شود. البته اين سياهپوشي، به قصد و نيّت تعظيم شعائر الهي است، که اثر و ارزش حقيقي پيدا ميکند.
پس رنگ سياه، به خاطر فقدانِ بازتاب نور، هميشه و در همه جا، آثار شوم و نامطلوب، در زمينه روحيِ انسان بر جا نميگذارد؛ بلکه در مواردي (مثلاً در عالَم هنر)، همانقدر ارزش و اثر پيدا ميکند، که سکوت در لابهلاي أصوات و ألحان موسيقي ( آيين بهزيستي اسلام: ج2 ص149)!!
در موردِ مذمّت رنگ سياه، روايات معتبري وارد شده است، از آن جمله، فرمايش امام صادق عليه السلام است:
کان رسول الله( يُکرَهُ السَّوداءِ إلّا في ثلاثة: العمّامة و الخَفّ و الکَساء.رسول خدا( در پوشيدن چيزي به رنگ سياه اکراه داشت، مگر سه چيز: عمّامه، کفش، عبا (سنن النبي: ص۱۳۰-۱۳۱).
و در مورد مدح رنگِ سياه، وارد شده است که:
قال رسول الله(: أَحَبَّ خُضابِکم إلي الله الحالُک^۱.خداوند رنگ سياه را براي خضاب، بيشتر دوست ميدارد (بحار الأنوار: ج۷۶ ص۹۸ ؛ ثواب الأعمال: ص۲۰).
و يا در روايتي به نقل از امام صادق عليه السلام آمده است:
أَنَّ رَجُلاً دَخَلَ علي رسول الله( ... و قَد خَضِبَ بِالسِّواد فَضَحِکَ إلَيه فقال هذا أَحسَنُ مِن ذاک و ذاک.مردي در حالي که ريشهايش را به رنگ زرد، و براي بار دوم به رنگ قرمزِ حنا، و براي بار سوم به رنگ سياه خضاب کرده بود، نزد رسول خدا( آمد، و ايشان کارِ او را پسنديدند، و بار سوم به او خنديدند و گفتند: اين رنگ، براي خضاب، از دو رنگ قبل بهتر است (بحار الأنوار: ج۷۶ ص۹۹).^۲

رنگ قرمز:

در ميان کلماتي که در سوره مبارکه فاطر، آيه 27 آمده است، کلمه حُمر، به معناي رنگ قرمز، ديده ميشود: