رویکرد نهج البلاغه به ظلم و نفاق سیاسی به عنوان دو ضدارزش
سال
/ شماره پیاپی
/
صفحه
61-84
چکیده :
اسلام، آييني ارزش آفرين است؛ با ارزش هاي ناهنجار و ناهمسوي با كرامت انساني، مبارزه كرده و نظامي از ارزش هاي الهي و انساني بنيان نهاده است. حضرت علي (ع) برترين مفسر دين و قرآن به شمار مي آيد كه جانش آميخته با معارف قرآن و زندگي اش همراه با آن است. پژوهش حاضر، با توجه به مطلب مذكور و تاكيد بر اينكه معارف علوي گوياترين، استوارترين و عيني ترين آموزه هاي مرتبط با ابعاد دين و زندگي است و نهج البلاغه، مهم ترين سندي است كه مي تواند انديشه علوي را گزارش كند، ضدارزش ها را در حوزه مسائل سياسي از منظر نهج البلاغه به بحث نهاده است. در آغاز، سياست را در نگاه حضرت دنبال مي كند، پس از آن دو ضدارزش سياسي ظلم و نفاق را برمي رسد كه در نهج البلاغه نمود بيشتري داشته اند. البته ادعايي نيست كه همه ضدارزش هاي سياسي ذكر شده در نهج البلاغه آورده شده؛ بلكه در حد امكان، مهم ترين مطالب مربوط به موضوع مذكور كه در بيانات امام علي (ع) گسترده شده، در قالب عناويني اصلي آمده و سپس بقيه اشارات وي به صورت ريز موضوعي در بحث گنجانده شده است.
کلیدواژههای مقاله :نفاق ،نهج البلاغه ،ظلم ،سیاست ،علی (ع) ،ضدارزش