از آن قربانى كه به تمامى تقديم شد، آيه ها (ى ريگ ودا) زاده شدند و آهنگ هاى سامايى (ساماودا). اوزان از آن زاده شدند. از آن ، ذكر و وِرد هنگام قربانى (ياجورودا) زاده شد.
از آن ، اسب ها زاده شدند و آنها كه دو رديف دندان دارند. گاوها از آن زاده شدند. از آن بزها و گوسپندانْ زاده شدند.
زمانى كه آنان پوروسا را تكّه تكّه كردند، او را به چند قطعه تقسيم كردند؟ دهانش چه بود؟ دو دستش چه بود؟ ران ها و پاهايش را چه نام دادند؟
برهمن ، دهانش بود ؛ دو دستانش راجانيا (جنگجو) شدند ؛ دو رانش وايس يا (بازرگان و برزگر) شدند ؛ از پاهايش سودرا (طبقه برده) زاده شد.
ماه از روحش (ماناس) زاده شد ؛ از چشمش خورشيد زاده شد ؛ از دهانش ايندراواگنى ؛ از نَفَسش وايو (باد) زاده شد.
از نافش آسمان ميانى برآمد ؛ از سرش فلك اعظم پيدا شد ؛ از پاهايش زمين ؛ چهار جهت از گوشش. بدين سان آنان دنياها را شكل دادند.
چوب هايش كه (آتش) را محصور مى كنند ، هفت قطعه بودند . هيزم ها سه دسته هفت تايى شدند. زمانى كه خدايان قربانى را پهن كردند، پوروسا را به عنوان يك قربانى ، بربستند.
با اين قربانى، خدايان قربانى را به قربانگاه بردند. اينها نخستين فرمان ها بودند. اين قدرت هاى بزرگ ، به ملكوت رسيدند ؛ جايى كه قدّيسان باستان و خدايان هستند.
و به اين ترتيب ، موجودات جهان، طبق اين متن زيبا، در واقع، «پوروسا» هستند . آنها قربانى چيزى هستند كه در سنّت هندو ، مقدّس ترين چيز است.

ب . چيستىِ طبيعت

در انديشه اسلامى ، در تبيين چيستىِ طبيعت ، چند اصل غير قابل انكار وجود دارد :
1 . طبيعت ، مخلوق خداوند است. ^۱