فرشته هم به هفتاد هزار فرشته فرمان مى دهد كه آن را از مجارىِ خود به در برند .
و هرگاه خداوند ، آهنگِ آن كند كه خورشيد را روشن سازد و گرفتن آن را برطرف كند، به فرشته موكّل به فلك ، فرمان مى دهد كه فلك را به مجراىِ خود برگردانَد و خورشيد ، به مجراى خود بازگشت مى كند و از آب برآيد ، در حالى كه تيره رنگ است... .
ماه نيز مانند آن است... آگاه باشيد از آنها هراس نكند و از اين دو نشانه گرفتن خورشيد و ماه نترسد، مگر كسى كه از شيعيان ما باشد. پس هرگاه چنين شد به درگاه خداى عز و جل بهراسيد و بدو پناه ببريد و به سوى او بازگرديد. ¹

هـ . بحران هاى زيست محيطى و كژى هاى معنوى انسان

براى بقاى نظام طبيعت از جمله انسان، موضوعى مهم تر و فورى تر از مسئله محيط زيست نيست. بحران زيست محيطى ، نه تنها حيات بر روى زمين را تهديد مى كند، بلكه در اين مرحله آخر تاريخ بشر، تبلور خارجىِ بيمارى و رنج داخلى اى است كه ديرزمانى است انسان مدرن را به ستوه آورده است. از اين رو، اين بحران ظاهرى، شاخصى از بيمارى باطنى خود انسان مدرن و نشان دهنده علائم ظاهرى آن بيمارى باطنى است كه سرانجام با چنين شدّت و حدّتى ، خود را آشكارا، مى نماياند و در نهايت، بيمار را از وخامت حال خويشْ آگاه مى سازد.
در حديثى از امام باقر عليه السلام است كه مى فرمايد :
وَجَدنا فى كِتابِ عَلى عليه السلام«إِنَّ الأَْرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»^۲أنَا و أهلُ بَيتي الَّذينَ أورَثَنا اللّهُ الْأرضَ وَ نَحنُ المُتَّقُونَ و الأرضُ كُلُّها لَنا ... .^۳