و باعث از بين رفتن موجودات ديگر مى شود . انسان بايد بداند كه تمامى موجودات ، به واسطه اعمال و حركاتشان خواهان كمال اند و شوق مند به غايت و مبدأ افعال خويش اند . پس با فساد كردن نبايد جلوى كمال ديگر موجودات را گرفت.
تعداد موجوداتى كه در خشكى و دريا زندگى مى كنند ، كم نيستند. طبق حديثى از اميرمؤمنان عليه السلام در پاسخ به پرسشى از آفرينش، مى فرمايد :
خداوند ، هزار و دويست مخلوق در خشكى آفريد و هزار و دويست مخلوق در دريا و... . ^۱
امروزه، با شليك كردن گلوله و بردن جانوران به كشتارگاه نيست كه موجب از بين رفتن آنها مى شوند ؛ بلكه به شكل محترمانه ترى ، به آلودگىِ محيط زيست و از بين رفتن جانوران اقدام مى كنند . به عنوان نمونه، جانوران در اين جوامع تجدّدگرا، صرفاً با تنفّس هوا يا نوشيدن آب آلوده، بدرود زندگى مى گويند.
از جمع مطالب بالا اين گونه مى توان بيان كرد كه : به دليل اين كه زمين ، تماماً از آنِ اهل بيت عليهم السلام است و همچنين دليل ثبات و پايدارى آن است و مالكيت و هر آنچه در آنْ وجود دارد ، با امام است، پس فساد كردن و آلودن طبيعت هم ، دشمنى با اهل بيت عليهم السلام شمرده مى شود و دشمنى با اهل بيت عليهم السلام ـ كه نمايندگان ممتاز خداوند بر روى زمين اند ـ ، دشمنى با خودِ خداست .

ز . علل بحران هاى زيستْ محيطى

از عوامل آلوده كننده محيط زيست مى توان به موارد زير اشاره كرد:

1 . تغيير ديدگاه معرفتى آدميان در برخورد با محيط زيست

تغييرات محيط زيست انسان، بازخورد و نتيجه رفتار آدمى بر طبيعت است ؛ رفتارى كه از معرفت او نشئت مى گيرد. اگر امروزه، محيط زيست انسان ، در دوران