3. انسان هاى سالم ، به دليل برخوردارى از ابزار تكليف ، شايسته دريافت امر و نهى الهى هستند. زيانمندانِ از كارافتاده، چون نمى توانند ادب و دانش بياموزند ، تكليفى ندارند.
4. ناتوانان ، به سبب توانمندان سالم، برجاى مى مانند و افراد سالم ، به پشتوانه ادب و دانش.
5. اگر نادانى، شايسته افراد سالم است ، پس رواست كه تكليفْ از آنها برداشته شود .
6. با نبودن تكليف، ارسال پيامبران، فرو فرستادن كتاب هاى آسمانى و آداب زندگى ، بيهوده مى شود. پيامد اين حالت، تباهى در تدبير خداوند و روى آوردن به باور ماده پرستان است.
7. نتيجه آن كه عدالت و حكمت خداوند ، ايجاب مى كند كه انسان هاى سالم و در خور تكليف ، در معرض امر و نهى الهى قرار گيرند تا وجودشان بيهوده وبه خود وانهاده نباشد.
8. پس دانش دين و شناختن شيوه بندگى و در مسير آن گام نهادن ، سزاوارترين وظيفه انسان خردمند سالم است.
9. دانش و باور به خداوند، پيامبران، امامان، كتاب هاى آسمانى (و در زمان ما قرآن) و روز رستاخيز «ايمان» ، انسان را مى سازد و پرورش مى دهد.
10. ايمان ها بر دو نوع اند : استوار و گذرا .
11. كسى به ايمانِ استوار دست مى يابد كه دين خود را با دانش و يقين و آگاهى ، از قرآن و سنّت پيامبر و عترت او بگيرد و آن كس كه بر آرا و انديشه هاى مردم و بزرگانْ تكيه كند ، به ايمانى لرزان و عاريتى مى رسد.
12. ايمان استوار و يقين آور، اطمينان خاطر، سلامت روان و شادكامى مى آورد و انسان را از فرو افتادن در فتنه ها و گمراهى ها باز مى دارد.
كلينى با صَرف بيست سال بررسى و پژوهش، روشن ترين و صحيح ترين احاديث منقول از پيامبر صلى الله عليه و آله و امامان معصوم عليهم السلام را گرد مى آورد و بر مبنا و ترتيب همين