مقدّمه

مسائل و حقوق زنان ، يكى از موضوعاتى است كه همواره در جايگاه هاى مختلف ، مورد بحث و بررسى قرار گرفته است . زنان ، از دير باز ، مورد ظلم قرار گرفته اند و به عنوان جنس ضعيف ، مورد بهره بردارى واقع شده اند . در زمان جاهليت ، زنان ، در جنگ ها اسير مى شدند و به بردگى مى رفتند و گاه براى جلوگيرى از اين ننگ ، پيش از رسيدن به بلوغ ، زنده به گور مى شدند . اين زنان ، در ميان قبايل خود نيز از حرمتى برخوردار نبودند و تنها به عنوان كالا و خدمتكار و كنيز به حساب مى آمدند . پس از ظهور اسلام و تأكيد پيامبر صلى الله عليه و آله بر مساوى بودن حقوق زن ومرد ، بر اعراب ، گران آمد كه زنانى را كه تا پيش از اين به حساب نمى آوردند و آنان را خريد و فروش مى كردند ، با خود مساوى بدانند . به همين دليل، در طول روزگار خود، تلاش كردند اين حقوق را كم رنگ كنند و تنها جنبه ظاهرى آن را نگاه دارند .
چنان كه مى بينيم ، پس از پيامبر كه احاديث جعلى ، به وفور ساخته شد، بخش بزرگى از آن را مسائل زنان و رفتار با آنان تشكيل داد . در اين خصوص ، احاديثى را كه در كتب حديث ديده مى شوند ، نمى توان مورد اطمينان قرار داد ، بويژه كه با نصّ قرآن و سيره پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمّه عليهم السلام ، منافات داشته باشد . همچنين به نظر مى آيد اگر مواردى كه در نفى حقوق زن و خشونت هاى معمول در جامعه و قانون آمده ، به اصل اسلام مربوط بود ، گرويدن قشر عظيم زنان به اين دين ، غريب مى نمود ؛ امّا اقبال اين قشر ، نشانگر تحريفات بغض آلودى است كه پس از سال ها به تدريج ، در اين دين پديد آمد، به طورى كه در سال ها و قرون هاى اوليه اسلام، حضور زنان را در جامعه و مكاتب علمى ، شاهد هستيم .
در اين مقاله ، احاديث الكافى را مورد بررسى قرار مى دهيم تا ببينيم در اين كتاب ، به زن ، چگونه نگريسته شده و كدام دسته از احاديث ، بيشتر در آن به چشم مى خورد .