امام صادق عليه السلام درباره مادرش مى فرمايد :
مادر من از كسانى بود كه ايمان داشت و با تقوا و خوش كردار بود و خداوند خوش كرداران را دوست دارد.
همچنين مى فرمود :
مادرم گفت كه پدرم فرموده : اى اُمّ فروه! به راستى، من هر آينه، در هر روز و شب، نزد خدا، هزار بار براى گناهكاران از شيعيان ما دعا مى كنم؛ زيرا ما به مصيبت ها صبر مى كنيم و مى دانيم كه چه ثوابى دارد، امّا آنها ندانسته صبر مى كنند .^۱
در جاى ديگرى امام صادق عليه السلام فرمود :
فاطمه بنت اسد، مادر اميرالمؤمنين عليه السلام ، نخستين زنى بود كه به سوى پيامبر خدا هجرت كرد و از مكه به مدينه ، با پاى پياده آمد و نسبت به پيامبر خدا از خوش رفتارترين مردم بود... پيغمبر براى او ضمانت كرد كه روز قيامتْ برهنه نباشد و فشار قبر نداشته باشد و هنگام دفنش ، او را تلقين كرد و درباره اش گفت : امروز ، آخرين قسمت احسان ابوطالب را از دست دادم . مطلب ، اين است كه اگر نزد اين فاطمه چيزى بود ، مرا نسبت بدان بر خود و فرزندانش مقدّم مى داشت .^۲
از فرمانبردارى حميده ، زن امام صادق عليه السلام نيز اين روايت ، از ابو بصير نقل شده كه با امام صادق در راه حج ، ميان مكّه و مدينه بودند . فرستاده حميده آمد و گفت : «حميده عرض مى كند من خود را از دست داده ام و مثل حال زاييدن ، در خود احساس مى كنم و تو ، به من دستور دادى كه اين پسرت را پيش از خودت ضبط نكنم» . امام برخاست و با آن فرستاده رفت . ^۳
براى مادر امام باقر عليه السلام نيز كرامتى نقل شده به اين مضمون كه ابى صباح از امام باقر عليه السلام نقل مى كند كه فرمود : مادرم زير ديوارى نشسته بود . آن ديوار ، شكست و ما