امّا اين كتاب معتبر ـ كه يكى از كتب بزرگ شيعه است ـ ، به ما نشان مى دهد كه زن ، مقامى بس بالاتر از اين دارد كه در چهار ديوارى ، محبوس و از كسب علم ، محروم باشد . روايات مربوط به حضور زنان در جامعه ، نشان مى دهند كه زنان در زمان ائمّه عليهم السلام ، در حصار نبوده اند و مى توانستند آزادانه ، با روى گشاده و زبان عادى ، در جامعه حضور پيدا كنند ، بياموزند و پرسش كنند و منعى بر آنها نبوده است و حتّى در اين راه ، گاه از مردان نيز پيشى گرفته اند .