حسد ، ايمان را مى خورد ؛ همان گونه كه آتش، هيزم را .۱
دو . به گفته امام صادق عليه السلام ، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در باره غضب فرموده است :
غضب، ايمان را فاسد مى كند ؛ همان گونه كه سركه، عسل را .۲
سه . همچنين ، در روايتى مشابه روايت پيشين ، امام صادق عليه السلام بدخُلقى را سبب فاسد شدن ايمان دانسته است . ۳
چهار . از امام باقر عليه السلام نيز چنين رسيده است :
كسى كه بهره اى از درشتى كردن داشته باشد، بين او و ايمان، پرده اى نهاده مى شود .۴
پنج . شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد : «چه چيزى ايمان را در [قلب ]بنده ، ثابت نگه مى دارد؟» . حضرت فرمود : «ورع». وى دو باره پرسيد : «چه چيزى سبب خروج ايمان از [قلب ]بنده است؟» . حضرت پاسخ داد : «طمع».
شش . امام باقر عليه السلام در باره دروغ فرموده است :
دروغ ، سبب خراب شدن ايمان است .۵
3 . جمع روايات
تا بدين جا ، با چهار دسته از روايات آشنا شديم كه هر كدام به نوعى ، مبيّن رابطه ايمان و گناه بودند . از ميان اين چهار دسته، ظاهر روايات دسته نخست با روايات دسته سوم ، ناسازگار مى نمود. در اين قسمت ، ابتدا وجه جمعى ميان اين دو دسته روايات ارائه مى كنيم و سپس به نتيجه گيرى از اين بحث مى پردازيم.
1.همان، ج۹، ص۳۱۶.
2.همان، ص ۳۱۰ .
3.ر. ك : همان، ص ۳۵۴.
4.همان، ص ۳۱۰.
5.همان، ص ۴۰۰ و بسيارى روايات ديگر كه تُهمت ، تعصّب و گناهانى مشابه اينها را سبب نابودى ايمان دانسته اند . براى نمونه ، ر. ك : همان ، ج ۹، ص ۱۹ و ۳۲۱ .
