منابع فريقين نقل شده ، ۱ احاديث عرض اخبار بر كتاب خدا ، ۲ پناه بردن به قرآن در هنگام هجوم شبهه ها و فتنه ها ، ۳ و حديث ثقلين ـ كه به صورت متواتر در منابع فريقين آمده است ـ ۴ نيز، پيشينه بحث را با قدمت نزول قرآن همگام مى سازد ؛ چون اين اوصاف براى قرآن ، با تحريف و تبديل در الفاظ آن ، سر سازش نخواهند داشت .
پس از آيات و احاديث نبوى، در خطبه فدكيه زهراى مرضيه عليهاالسلام كه بخش قابل توجهى از آن به ويژگى هاى قرآن اختصاص يافته ۵ و نيز در خطبه ها و نامه هاى امام على عليه السلام (در فاصله سال هاى 35 تا 41 هجرى)، قرآن به گونه اى معرّفى شده كه امكان دستبرد در آن را منتفى مى سازد ؛ ۶ از جمله اين اوصاف ، جايگاهى است كه امام على عليه السلام براى قرآن ، در رفع نزاع ها (به طور مطلق) مى شناسد و به مالك اشتر مى نويسد: «رد نزاع به خدا (در آيه 59 سوره نساء) ، استناد به آيات محكم از كتاب اوست...» . ۷
همين طور در بيان ديگر معصومان عليهم السلام و صحابه و تابعان ، احاديثى فراوان درباره اوصاف، ويژگى ها و آثار قرآن به چشم مى خورند كه در دلالت مطابقى و التزامى شان از تحريف ناپذيرى قرآن ، پرده بر مى دارد . اين احاديث كه به تعدادى از آنها اشاره خواهد شد ، در باب هاى متعدّد فقهى و غير فقهى ، گرد آمده اند كه گاهى هر كدام از آن باب ها ، ده ها روايت را در برمى گيرد . ۸
1.كنز العمّال ، ج ۲، ص ۲۸۴ ـ ۲۹۳ ؛ بحار الأنوار ، ج ۹۲، ص ۱۲ ـ ۳۳ .
2.الكافى ، ج ۲، ص ۶۹ ؛ تفسير العيّاشى ، ج ۱، ص ۸، رقم ۲؛ الأمالى ، طوسى ، ج ۲، ص ۲۲۷، رقم ۴ .
3.الكافى ، ج ۲، ص ۵۹۸ ـ ۵۹۹ .
4.كتاب اللّه و أهل البيت فى حديث الثقلين؛ الهوامش التحقيقة (ملحق بكتاب المراجعات لشرف الدين) ، ص ۳۲۷ ؛ عبقات الأنوار ، ج ۱، ص ۱۷ ـ ۳۲۷ و ج ۲، ص ۱۰ ـ ۳۹۲ .
5.كتاب بلاغات النساء ، ص ۲۸؛ كشف الغمّة ، ج ۲، ص ۴۷ .
6.نهج البلاغة ، خطبه ۱۸۱ .
7.همان ، نامه ۵۳ ، رقم ۳۹ .
8.الكافى ، ج ۲، ص ۵۹۶ ـ ۶۱۹؛ بحار الأنوار ، ج ۹۲، ص ۱۳ ـ ۳۴؛ فضائل القرآن ، ص ۴۳ ـ ۲۱۴؛ كنز ? العمّال، ج ۱، ص ۵۱۰ ـ ۶۲۴؛ الجامع لأحكام القرآن ، ص ۴ به بعد .
