احاديث و ترديدهايى را در تحريف ناپذيرى قرآن به بار مى آورد . براى نمونه ، هر كس ، اندك آشنايى با بافت قرآن و شيوه بيان آموزه هاى آن داشته باشد ، محال است گمان برد كه تناسبى بين دو جمله از آيه شريفه : « «... وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَا تُقْسِطُواْ فِى الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَآءِ» ... ؛ ۱ ... و اگر مى ترسيد درباره يتيمان عدالت نورزيد ؛ پس با زنانى پاكيزه كه براى شماست ازدواج كنيد...» ، نيست؛ با اين پندار كه جمله نخست ، درباره عدالت با يتيمان و جمله دوم درباره ازدواج با زنان پاك دامن است و اين دو جمله ، تناسبى با يكديگر ندارند!
اگر اندكى تأمّل در سياق آيات و مطالعه اى در سنّت هاى جاهلى در غارت اموال دختران يتيم و ستمِ به آنان شود ، ۲ پيوند وتناسب بين اين دو جمله از آيه ، خود را به خوبى نشان مى دهند. قرآن در مقام حمايت از حقوق ايتام ، ابتدا در آيه دوم درباره پايمال شدن اموال يتيمان هشدار مى دهد و سپس در اين آيه ، مسئله ازدواج با آنان را مطرح مى كند و مى فرمايد: اگر از خود مى ترسيد ، نسبت به دختران يتيم عدالت نورزيد، آنان را فرو گذاريد و با زنان ديگر ازدواج كنيد. شاهد اين تناسب ، آيه 127 از همين سوره نساء است. با اين وصف، برخى به اين امرِ نامعقول ، گردن مى نهند و بر اين باورند كه يك سومِ الفاظ قرآن ، از بين اين دو جمله از آيه حذف شده است ۳ و سپس براى تثبيت پندار خود ، به حديثى مرسل ـ كه تنها در يك منبع آمده است ـ ، تشبث جسته اند! ۴
نمونه اى ديگر، حديثى است كه با سندهاى گوناگون در منابع اهل سنّت نقل شده است كه مى گويد: «اُبىّ بن كعب» در سوره «البيّنة» چنين قرائت مى كرد:
1.سوره نساء ، آيه ۳ .
2.الميزان ، ج ۴، ص ۱۶۶ ـ ۱۶۷.
3.فصل الخطاب ، ص ۲۷۰ ؛ مذاهب التفسير الإسلامى ، ص ۳۱۱ .
4.الاحتجاج ، ج ۱، ص ۳۷۷ ـ ۳۷۸ .
