مصحف عثمانى (قرآن موجود) آنها را به خاطر اشتمال بر فضايل امام على، از قرآن برانداختند . ^۱ برخى از سلفيان نيز با استناد به اين دو سوره ، از مصحفى پنهانى نزد شيعه خبر مى دهند! ^۲
حاصل بررسى هاى راقمِ اين سطور ، درباره اين دو سوره كه با بررسى هاى نسبتا گسترده انجام گرفته ، در چند بند، بدين شرح است: اولاً: اينها دو سوره اند ـ نه آن طورى كه عده اى پنداشته اند آنها سه سوره هستند ـ ^۳ كه با متنى سست و پريشان و با معجونى ناشيانه از آياتِ چندى از قرآن ، با عباراتى مغلوط و سخيف بافته شده اند ؛ ثانياً: هيچ اثرى از اين دو سوره در منابع فريقين ، تا پيش از قرن يازدهم قمرى نيست! اين دو سوره ، در اين قرن در هندوستانِ قديم ، از سوى عده اى ناشناخته جعل شده و سپس نشر و گسترش يافته است ؛ ثالثاً: نخستين منبع سوره نورين (همان گونه كه محدّث نورى نيز اذعان مى كند) ، ^۴ كتاب دبستان مذاهب است و پيش از آن ، هيچ منبعى ديگر ندارد.
ظاهر عبارت مؤلّف اين كتاب ـ كه طبق تفحّص پژوهشگر اين كتاب (رضازاده ملك) مؤلّف آن ، كسى جز موبد كيخسرو اسفنديار ، فرزند آذر كيوان نيست ـ ، ^۵ نشان مى دهد كه وى آن را به طور شفاهى ، از قول عدّه اى مجهول كه آنان را شيعه معرفى مى كند (اگر راست بگويد) شنيده است . ^۶