وى از منبع قول آنان سخنى به ميان نياورده است . محدّث نورى نيز به نقل از وى آن را در كتاب فصل الخطاب نقل كرده ۱
و ديگران از شيخ نورى گرفته اند ؛ ۲ رابعاً: محدّث نورى مى گويد: «من هيچ اثرى از اين سوره در كتاب هاى شيعه نيافتم ، جز بنا به آنچه كه از محمّد بن شهرآشوب مازندرانى نقل مى كنند كه وى در كتاب المثالب گفته است مخالفان، سوره ولايت را از قرآن برانداختند و شايد منظور وى همين سوره باشد» . ۳
بخش اوّل اين كلام درست است ، ولى بخش دوم آن (يعنى نسبتى كه به ابن شهرآشوب داده اند) ، كاملاً بى اساس و بدون مطالعه است ؛ چون در كتاب المثالب ، هيچ اثرى از برانداختن سوره ولايت نيست ؛ افزون بر آن ، ابن شهرآشوب ، به طور روشن ديدگاهش را درباره سلامت قرآن از تحريف بيان كرده و همسان با ديدگاه سيد مرتضى (م 438 ق) بر اين باور است كه قرآن ، در عصر رسول صلى الله عليه و آله وسلمبه همين صورت كنونى جمع و بين دو جلد تدوين شده است . ۴ كسى كه به ابن شهرآشوب اين اتهام را مى زند و محدّث نورى نيز به قول او استناد كرده، جز «محمود آلوسى» (م 1270 ق) ، مؤلف كتاب تفسير روح المعانى نيست .
وى در مقدمه تفسيرش با صراحت مى گويد: «ابن شهرآشوب ، در كتاب مثالب گفته : سوره ولايت از قرآن ساقط شده است» . ۵ محدّث نورى نيز كه از تفسير آلوسى ، در فصل الخطاب استفاده كرده ، به قول آلوسى در اين باره، اعتماد كرده است ؛ ۶ سادساً: سوره ولايت (در هفت بند) نيز بنا به ادعاى برخى از خاورشناسان ، در نسخه اى
1.فصل الخطاب ، ص ۱۸۰.
2.مع الشيعة الاثنى عشرية فى الاُصول والفروع ، ص ۱۵۱؛ الشيعة والقرآن ، ص ۱۲؛ الوشيعة ، ص ۱۰۴ .
3.مثالب النواصب ، مخطوط، نسخه كتاب خانه سپهسالار ، ورقه ۴۷۱ و نسخه لكنهو، ورقه ۴۶۸ ؛ متشابه القرآن ومختلفه ، ج ۲ ، ص ۷۷ .
4.روح المعانى ، ج ۱، ص ۴۴ .
5.ر .ك : فصل الخطاب ، ص ۱۶۲ .
