بزرگ تر بوده كه اگر با صدر و ذيل آن ملاحظه مى شد ، امكان يكى از اين معانىِ ياد شده (غير از آنچه از ظاهر آن دريافت مى شود) ، قوّت مى گرفت.
حاصل آن كه چون در پيشينه انديشه تحريف ناپذيرى قرآن درنگ كنيم و مبانىِ نقد و فهم روايات تحريف قرآن را درباره دو دسته روايات تحريف نما در كتاب الكافى به كار بنديم ، نتيجه مى گيريم كه اين روايات ـ كه با ذكر مصاديق نقل شده اند ـ ، از بابِ وحى تفسيرى يا تحريف معنوى و يا اختلاف قرائات اند و روايتى كه به صورت سربسته نقل شده ، چون هيچ مصداقى از آن يافت نمى شود ، يا بايد توجيه گردد و يا ساقط شود. بنا بر اين ، باز بايد بر ديدگاه آية اللّه خويى در اين زمينه ، صحّه گذاريم كه پس از طرح ادلّه «صيانة القرآن عن التحريف والدراسة والتثبت فى روايات التحريف» مى گويد :
وممّا ذكرنا قد تبيّن للقارئ أنّ حديث تحريف القرآن حديث خرافة وخيال ولا يقول به إلّا من ضعف عقله أو من لم يتأمّل فى أطرافه حقّ التأمّل، أو من ألجأه إليه حبّ القول به والحبّ يعمى ويصمّ وأمّا العاقل المنصف المتدبّر ، فلا يشكّ فى بطلانه وخرافته . ^۱