عنوان وديعه الهى و علم ويژه اى كه مخصوص انبيا و اوصيا است، در اختيار امام على عليه السلام قرار دهد ، تا مردم مجبور باشند براى دريافت معارف حقيقى دين، به سراغ ايشان بروند ، هر چند، آيات نيز به عنوان كاتب وحى، برايشان تلاوت مى شد .
روايات مورد بحث، در واقع، نظر به نزول اين تفاسير و تأويلات دارند و تكيه اصلىِ قَسَم هاى يادشده اى كه در برخى از اين احاديث به چشم مى خورند، بر نزول اين تفاسير از طرف خدا و توسط فرشته خاص وى حضرت جبرئيل است. يعنى مى خواهد بگويد كه اين تفسير، از طرف بارى تعالى صورت گرفته و جبرئيل عليه السلام آن را همراه آيه، بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل كرده است و ما از طرف خودمان چنين تفسير نمى كنيم و مصداق آيه را مشخص نمى كنيم .
پس اين احاديث، هيچ گونه نظرى به اين كه آيه در اصل چنين بوده و از آن كاسته شده و در نتيجه، قرآن، گرفتار تحريف به نقصان شده، ندارد و در پى ارائه تفسير آيات مطرح شده در اين احاديث هستند و فقط تذكر مى دهند كه اين تفسير، از جايگاه خاص و بالايى برخوردار است؛ يعنى خداوند چنين تفسير نموده و جبرئيل عليه السلام واسطه آوردن اين تفسير بوده است ، همان گونه كه جبرئيل عليه السلام واسطه در نزول بسيارى از مطالب ديگر نيز بوده است كه در آداب و سنن و فرائض، مطرح است.
احاديث بسيارى نيز در منابع شيعى و سنّى وجود دارند با مضمون نزول مطلبى توسط جبرئيل عليه السلام بر پيامبر صلى الله عليه و آله كه اگر به عنوان مثال، واژه «نزل جبرئيل على رسول اللّه صلى الله عليه و آله » و يا تعبير «أتى جبرئيل عليه السلام » در برنامه ها و نرم افزارهاى جامع، جستجو شود، موارد فراوانى يافت مى شوند كه حاكى از آوردن مطلبى است از طرف بارى تعالى توسط جبرئيل عليه السلام بر پيامبر صلى الله عليه و آله ؛ ليكن چون هر يك از روايات مورد بحث درباره تفسير آيه اى از آيات قرآن است و در آن، تعبير شده كه جبرئيل عليه السلام آيه را اين گونه بر پيامبر صلى الله عليه و آله نازل نمود يا آيه، اين گونه بر آن حضرت نازل شد ، اين شبهه، پديد آمده كه مضمون اين روايات، كم بودن آيات مصحف موجود نسبت به وحى الهى است، در