در اين جا نمى خواهيم وارد اين بحث شويم كه: آيا تفسيرى كه پيامبر صلى الله عليه و آله از قرآن كريم ارائه نموده، گسترده بوده و تمامى آيات قرآن يا غالب آنها را در بر مى گرفته و يا محدود بوده و چند آيه محدود را شامل مى شده است؟ اين بحث، مجالى ديگر مى طلبد . اجمالاً در اين جا مى گوييم كه طبق روايات معتبر شيعه، تفسير و تأويل و بيان همه معارف درباره تمام آيات قرآنى، همراه اصل آيات را پيامبر صلى الله عليه و آله به امام على عليه السلام ارائه كرده و آن حضرت، تمامى آن را يادداشت نموده و مجموعه اى عظيم به نام «كتاب على عليه السلام » را شكل داده است و بعيد نيست كه پيامبر صلى الله عليه و آله براى عموم مردم، تفسير تعداد معدودى از آيات قرآن را ارائه نموده باشد؛ امّا مهم، اين است كه همان مقدار هم از طرف خود آن حضرت نبوده است .
همان گونه كه گفته شد، اين بحث، گفتارى ديگر مى طلبد و آنچه در اين جا مدّ نظر است اين كه نقل اين گزارش عائشه در منابع حديثى اهل سنّت، همسو با نقل شيخ طوسى رحمه الله بر مطلبى دلالت دارد و آن، ارائه تفسير آيات قرآن توسط جبرئيل عليه السلام از طرف بارى تعالى بر پيامبر صلى الله عليه و آله است . اين تفسير نيز مى تواند كامل باشد و شامل همه آيات شود و يا فقط درباره برخى از آيات باشد .
در اين جا شايد سؤالى پديد آيد و آن اين كه: آيا پيامبر صلى الله عليه و آله نمى توانسته آيات قرآن را تفسير نمايد؟ و يا تفسير آيات را نمى دانسته، خصوصا در مورد آياتى كه معانى آنها بسيار واضح است ؟
با توجّه به اين كه قطعا فهم پيامبر صلى الله عليه و آله و ائمّه عليهم السلام نسبت به آيات قرآن، از تمامى افراد بشر فراتر است، به اين سؤال مى توان چند پاسخ داد :
پاسخ اوّل : مقصود از تفسيرى كه از طرف خداوند توسط جبرئيل عليه السلام مى آمده، تفسير باطن آيات و تأويلات غير ظاهر آن است؛ چون بر اساس روايات بسيارى، قرآن، داراى بطون متعددى از معناست. پس يك تفسير خاصّى بوده كه فقط بايد از طرف خدا صورت مى گرفت .