اين احاديث ، به لحاظ سند از ديدگاه خودِ آنها صحيح تلقّى شده و حتى در بهترين كتب از صحاح ايشان نيز آمده و از حيث دلالت نصّ و صريح در معناى تحريف است .
هدف از اين نوشتار ، بررسى اين نزاع و اتّهام هاى دو طرف و ميزان صحّت و سُقم اين اتّهام ها نيست . لذا به طور مفصّل ، وارد اين بحث نمى شويم و به اجمال و فقط براى ارائه نمونه ، به آوردن چند حديث از منابع حديثى اهل سنّت در اين زمينه ، بسنده مى كنيم :
در صحيح البخارى در گزارش مفصّلى از سخنرانى عمر ـ كه در آخرين حجّ او صورت گرفته ـ ، آمده است :
إنّ اللّه بعث محمدا صلى الله عليه و آله بالحقّ وانزل عليه الكتاب فكان ممّا انزل اللّه آية الرجم فقرأناها وعقلناها ووعيناها فلذا رجم رسول اللّه صلى الله عليه و آله ورجمنا بعده فاخشى إن طال بالناس زمان أن يقول قائل و اللّه ما نجد آية الرجم فى كتاب اللّه فيضلوا بترك فريضة انزلها اللّه والرجم فى كتاب اللّه حقّ على من زنى إذا احصن من الرجال والنساء إذا قامت البيّنة أو كان الحبل أو الاعتراف ثمّ إنّا كنّا نقرأ فيما نقرأ من كتاب اللّه أن لا ترغبوا عن آبائكم فإنّه كفر بكم أن ترغبوا عن آبائكم أو ان كفرا بكم أن ترغبوا عن آبائكم . ^۱
در موارد ديگرى نيز احاديثى درباره آيه رجم آورده اند . چنانچه مسلم نيز در كتاب صحيح خود از اين آيه ، گزارش كرده است. ^۲
اين تعبير ، تصريح دارد به اين كه قرآن كريم از ديدگاه عمر ، دچار تحريف به نقصان گشته است. حال اين كه آيه رجم ، با چه عبارتى بوده ، اختلاف نقل دارد . ^۳