عنوان يك اصل مسلّم مى پذيريم و بحث مفصّل آن را به بحث توحيد (از مباحث كلامى) موكول مى كنيم .
2 . حديث ثقلين و حواله دادن پيامبر صلى الله عليه و آله امّتش را جهت رستگار شدن به آنچه در اين حديث مطرح شده است
از كمياب ترين احاديثى كه به نحو تواتر لفظى ۱ و با تعداد روات و ناقلين بالا از پيامبر صلى الله عليه و آله گزارش شده ، حديث ثقلين است .
تمامى گروه ها و فرقه هاى مختلف اسلامى ، اين حديث را به عنوان يكى از احاديث قطعى الصدور پذيرفته اند و اذعان دارند بر اين كه از دو لب مبارك پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله اين كلمات صادر شد كه : «إنّى تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه وعترتى» ؛ يعنى احاله امّت ، در راه رستگارى و گمراه نشدن تا رسيدن به سرچشمه مقصود و نوشيدن از حوض كمال و رسيدن به فيض الهى ، به دست ساقى آن به قرآن كريم ، به عنوان ثقل اكبر .
و اگر اين ثقل اكبر ، در ابتداى تاريخ خود ، قرار بود گرفتار نقصان شود ، چگونه پيامبر امّتش را به آن حواله داد؟
آيا با قبول فرض تحريف قرآن به كاسته شدن از آن ، احتمال نمى رود بخش عمده اى از آنچه در راه هدايت بشر و رساندن امّت اسلامى به كمال مطلوب در قرآن موجود بوده ، از بين رفته باشد و يا حتّى با پذيرش از بين رفتن مقدار كمى از آن ، پيامبر صلى الله عليه و آله با توجّه به اتّصال آن حضرت به منبع وحى و آگاهى وى نسبت به آنچه بعدها قرار است بر سر وحى نازل بيايد ، مى توانست امّت خود را جهت گمراه نشدن به آن
1.حديث متواتر ، حديثى است كه تعداد روات آن در تمامى طبقات ، در حدّى زياد باشد كه اجتماع آنها بر كذب ، عادتا محال باشد و متواتر لفظى ، حديث متواترى است كه كلمات و عبارات در تمامى نقل ها يكى باشد .
