برايمان خوشايند ساز. پروردگارا! همان گونه كه آن را شفايى براى اولياى خود و نقمتى بر دشمنان خود و خارى در چشم معصيت كنندگان و نورى براى اهل طاعت و ايمانت قرار دادى، آن را براى ما دژى در برابر عذابت و پاسدارى در برابر خشمت و مانعى در برابر معصيتت و پناهى در برابر غضبت و چراغ راهى براى زمانِ ديدارت و رهنمايى براى ره سپردن به راهت و قرار گرفتن در مسير بهشتت، قرار بده . ^۱
در اين فراز، به لحاظ عقيدتى، بر موارد زير، آشكارا انگشت گذاشته شده است: توحيد و معانى آن ؛ صفات حسنه الهى ؛ حيات ؛ قدرت ؛ دانش ؛ بى نيازى ؛ خردمندى ؛ لطف ؛ مهر ؛ مرحمت و... و تأكيد بر ايمان به رسالت از راه فرود آوردن قرآن و پايبندى به آن و طلب رهنمونى از آن و پناه بردن به آن در استقبال از آخرت و عبور از پل صراط و تنعّم به بهشت.
از اين خاستگاه متين اعتقادى، مفاهيم و رهنمون هاى بسيارى جارى مى شود كه از جمله مى توان به اين موارد اشاره كرد:
الف . قرآن كريم، چشم اندازهايى برابر دانش و معرفت مى گشايد، به گونه اى كه نسبت به كوتاهى در حمل آن، كورى در آگاهى از آن ، دورى از حكمت هاى آن ، فاصله گيرى از اهداف آن و قصور در اداى حق آن، به خدا پناه برده مى شود ^۲ و دعا اين گونه ادامه مى يابد:
پروردگارا! دل هاى ما را سرشار پذيرش شگفتى هاى پايان ناپذير آن، لذّت تكرار [تلاوت] آن و پندهاى بازبينى آن و سود آشكار كوشش در فهم آن، گردان. خداوندا! آن را توشه اى براى آن روزى كه در برابرت حضور خواهيم يافت و راه روشنى در رسيدن به تو و دانش سودمندى در سپاس نعمت هاى تو، بگردان. ^۳