ج . قرآن، تصوير والاى انسان كامل است؛ زيرا روايات، يادآور آن اند كه:
قرآن در روز رستاخيز، به شكل انسان، مجسّم مى شود و مسلمانان و شاهدان و پيامبران و فرشتگان، گمان خواهند كرد كه او نيز مردى از ميان آنهاست . ^۱
د . در قرآن، معيار و سنجش دقيق درك درست تاريخى وجود دارد؛ ^۲ زيرا طى اشاراتى كه به سنّت هاى الهى دارد، مى توان حقايق تاريخى را كشف كرد.
ه . قرآن، در بردارنده تمامى آموزه هاى پيامبران و جامع كتاب هاى آسمانى پيشين است. ^۳
و ديگر تصوّرات و ديدگاه هايى كه در متون و احاديث، مورد تأكيد فراوان، قرار گرفته اند.

دوم . قرآن كريم و پرورش احساسات

متون و احاديث مربوط به اين بخش نيز سرشار از مفاهيمى در حدّ معجزه اند و قرآن را به پرشكوه ترين شكل خود، به درون آدمى، نفوذ مى دهند و قرائت و حفظ و هم كنشى با مفاهيم آن را مورد تأكيد قرار مى دهند. در اين جا، با تأمّل كامل و با آگاهى تمام، برخى از آنها را از نظر مى گذرانيم.
امام جعفر صادق عليه السلام هنگام تلاوت قرآن، ضمن دعايى يادآور مى شوند:
پروردگارا! در تلاوت قرآن، حلاوتى و در برقرارى آن، نشاطى و در ترتيل آن، خشوعى و در بهره گيرى شبانه از آن ـ در برابر آنها كه به خواب رفته اند ـ ، نيرويى به ما بخش و ما را از هنگامى كه دعا در آن مستجاب مى گردد، خبر كن . ^۴
امام صادق عليه السلام پس از انواع سوگندهاى بزرگ به اسماى الهى، خطاب به