ساز كه به كارهاى نيكو، رهنمونمان سازد و ياورى هدايتگر قرار ده كه در انحراف ها مراقبمان باشد و به بهترين ها سوقمان دهد . ^۱
امام صادق عليه السلام نيز مى فرمايد:
قرآن، نشان راهى است كه به بهترين راه ها رهنمون مى گردد . ^۲
خلاصه اين كه روايات الكافى، انسانى قرآنى و كامل را تربيت مى كنند و اعتقادات و مفاهيم قرآنى او را شكل مى بخشند و او را چنان مى پرورانند كه به اخلاق قرآن، خوگيرد و با آن، هم كنشى داشته باشد؛ همچنان كه چارچوب قرآنى رفتارهايش را نيز ترسيم مى كند و بدين ترتيب، قرآن، همه چيز زندگى اش مى گردد: با او مى شنود، با او مى بيند و با او به سخن در مى آيد.
پس مى بينيم كه كلينى در كتاب خود، بالاترين مرتبه را براى قرآن، قائل است و آن را سخت گرامى مى دارد و بزرگ مى شمارد و نسل ها و بويژه پيروان مكتب اهل بيت عليهم السلام را به بناى خود، بر اساس آن و اصلاح ديدگاه هاى خويش براساس معيارهاى آن و نيز همه گونه هم كنشى با آن، فرا مى خوانَد.
بدين ترتيب، جايى براى شنيدن اين تهمت به وى نيست كه در «حجّيت» قرآن ترديد كرده يا معتقد به تحريف قرآن و در نتيجه، از اجماع اسلامى در خصوص سلامت قرآن از تحريف و اين كه از سوى خداوند متعال است و به هيچ وجه، باطلى در آن راه نمى يابد و اوست كه آن را فرود آورده و همو پاسدارى از آن را بر عهده گرفته، خارج شده است. چنين نسبت هايى به او، كمترين جايى نخواهد داشت؛ ولى ما براى بيان حقيقت و در دفاع از اين دانشمند گران مايه و محدّث جليل القدر، اين موضوع را نيز مورد بررسى قرار مى دهيم.