نكت (افتادن در قلب) و نقر (خواندن در گوش) ، از خصوصيات ائمه عليهم السلام است . ابو الخير مى گويد :
قلتُ لأبى عبد اللّه عليه السلام : إنّى سألتُ عبد اللّه بن الحسن ، فزعم أنّ ليس فيكم إمام . قال : بلى ، و اللّه يا ابن النجاشى ! إنّ فينا لم ينكت فى قلبه و يوقر فى أذنه و تصافحه الملائكة ... ؛^۱به امام صادق عليه السلام عرض كردم : من از عبد اللّه بن حسن سؤال كردم . او گمان مى كند امام ، در بين شما (اهل بيت) نيست . فرمود : قسم به خدا اى پسر نجاشى ! به درستى كه از ماست آن كه علم به قلب او انداخته مى شود و به گوش او خوانده مى شود و ملائكه با او مصافحه مى كنند ... .
حضرت امام رضا عليه السلام نيز روايت امام صادق عليه السلام را بدين صورت تفسير مى كند :
أمّا الغابر ، فما تقدّم من علمنا و أمّا المزبور ، فما يأتينا و أمّا النكت فى القلوب ، فإلهام و أمّا النقر فى الاسماع ، فإنّه من ملك ؛^۲غابر ، علمى است كه از سابق بوده و مزبور ، علمى است كه در آينده به ما مى رسد و افتادن در قلب ، الهام است و كوبيدن در گوش ، از سوى ملك است .
با توجه به روايات فوق كه مى فرمايد «نقر» از سوى ملك صورت مى گيرد ، مى توان نتيجه گرفت كه «نقر» معادل تحديث است . در روايات ديگر ، تصريح شده علم برتر ائمه عليهم السلام ، علمى است كه هر صبح و شام و هر ساعت به ائمه عليهم السلام تحديث مى شود . ^۳ لذا امام كاظم عليه السلام در مورد «نقر» مى فرمايد : «و هو أفضل علمنا» . و بعد از اشاره به اين كه «نقر» از سوى ملك است ، تأكيد مى فرمايند : «لا نبىّ بعد نبينا» . اين تأكيد ، به لحاظ آن است كه تحديث به معناى وحى شريعت نيست .
مرحوم علّامه مجلسى مى نويسد :