اگر چنانچه از قول امام عليه السلام ، توهم ادعاى نبوّت (توسط ائمه) ايجاد شود ـ چرا كه مردم خيال مى كنند اِخبار از ملك ، مخصوص انبيا است ـ امام عليه السلام اين توهم را نفى كرده به واسطه اين كه فرموده : «پيامبرى بعد از پيامبر ما نيست» . و آن به خاطر فرق بين نبىّ و محدّث است كه نبىّ ، ملك را هنگام القاى حكم مى بيند و محدّث به واسطه اسماع ، از مسئله آگاه مى شود و ملك را نمى بيند و حكم شرع به او القاء مى شود ، چنانچه گذشت . ^۱

ب . محدّث بودن ائمّه عليهم السلام

كلينى مى نويسد :
عن محمّد بن إسماعيل ، قال : سمعت أبا الحسن عليه السلام يقول : الأئمة ، علماء ،
صادقون ، مفهمون ، محدَّثون ؛^۲از محمّد بن اسماعيل نقل شده كه گفت : از امام رضا عليه السلام شنيدم كه مى فرمود : ائمه ، عالمان ، راستگويان ، فهميدگان و محدَّثان هستند .
حضرت امام صادق عليه السلام در توضيح محدَّث بودن امام ، به محمّد بن مسلم مى فرمايد :
إنّه يسمع الصوت و لا يرى الشخص . فقلت له : جعلت فداك ! كيف يعلم أنّه كلام الملك؟ قال : إنّه يعطى السكينة و الوقار حتى يعلم أنّه كلام ملك ؛^۳به درستى كه (محدث) صداى ملك را مى شنود ، امّا شخص ملك را نمى بيند ، (محمّد بن مسلم مى گويد) به حضرت عرض كردم : فدايت شوم ! محدَّث چگونه مى فهمد صدايى كه شنيده ، صداى ملك است؟ فرمود : به درستى كه به او سكينه و وقار عطا مى شود تا او كلام ملك را مى شناسد .
با توجه به اين دو روايت ، روشن شد كه ائمه عليهم السلام ، محدَّث هستند و محدّث كسى