هيچ قومى نبودند كه ايمان بياورند و ايمانشان براى آنها سود داشته باشد، مگر قوم يونس عليه السلام ، آن گاه كه ايمان آوردند، عذاب خواركننده در زندگى دنيا را از آنها برداشتيم و تا زمان معيّنى، آنها را بهره مند كرديم.
امام باقر عليه السلام در تفسير اين آيه فرمود:
كذلك فعل بقوم يونس لمّا آمنوا، رحمهم اللّه بعد ما كان قدر عليهم العذاب وقضاه. ثمّ تداركهم برحمته فجعل العذاب المقدّر عليهم رحمةً فصرفه عنهم وقد أنزله عليهم وغشيهم وذلك لما آمنوا به وتضرّعوا إليه...؛۱خداوند، عذابى را كه براى قوم يونس مقدر كرده بود، حتّى به مرحله امضا هم رسانده بود، به خاطر توبه و ايمان، از آنها برگردانْد و عذاب بر آن قوم را به رحمت، تبديل كرد. و اين تغيير قضا و تقدير رحمت براى آن قوم، دلالت بر بداء مى كند.
و . روايات بداء در «الكافى»
روايات فراوانى در كتب معتبر روايى شيعى، بويژه در كتاب شريف الكافى، درباره بداء، وجود دارد كه تعداد زيادى از آنها، صحيح و موثّق اند و از نظر مضمون، مطابق محكمات قرآنى هستند. در بخش قبل، دلالت آيات به اين معنا ذكر گرديد و در اين جا بدون بررسى سندى، آنها را از ابواب مختلف الكافى، ذكر مى كنيم. البته علّامه مجلسى، ادّعاى مستفيض بودن روايات بداء را دارد. ۲
1 . روايات بداء در ليلة القدر
امام صادق عليه السلام به اسحاق بن عمّار فرمود:
يجمع اللّه فيها ما أراد من تقديمه وتأخيره وإرادته وقضائه . قال: قلت: فما معنى يمضيه فى ثلاث عشرين؟ قال: إنّه يفرق فى ليلة إحدى وعشرين ويكون له البداء، فإذا كانت ليلة ثلاث وعشرين، أمضاه فيكون من المحتوم الذى لا يبدوله
1.الكافى، ج ۸، ص ۹۲، ح ۶۴.
2.ر .ك : الكافى ، ج ۸ ، ص ۱۳۰ ؛ الأمالى ، طوسى ، ص ۶۹۲ ؛ مكارم الأخلاق ، ص ۲۳ .
