«ج ـ خ»

185 . جاى مُهر گذاشتن . ^۱

۰.برگرفته از سخن امام صادق عليه السلام در جواب كسى كه پرسيده بود: «اگر كسى از مكان مقدسى براى وضو ساختن خارج شود و ديگرى جايش را بگيرد ، حق با چه كسى است؟» .مَن سَبَقَ إلى مَوضِعٍ فَهُوَ أحَقُّ بِهِ يَومَهُ ولَيلَتَهُ ؛ ^۲

۰.هر كه به مكانى پيشى گيرد ، در آن روز و شب به آن مكان سزاوارتر است .

توضيح : وقتى نمازگزارى براى تجديد وضو و يا به قصد انجام دادن كارى ديگر ، لحظاتى جايگاه خود را ترك كند به جاى خويش مُهر ، تسبيح ، شانه يا چيز ديگرى مى گذارد تا ديگرى جاى او را نگيرد . اين عمل را «جاى مُهر گذاشتن» مى گويند و اين تعبير در جايى به كار مى رود كه «دستاويز و بهانه كوچكى براى تجديد دعوا و نزاع باقى گذارند». ^۳ «به معناى راه بازگشتى براى خود باقى گذاشتن هم آمده است» . ^۴

توضيح : «آن گاه كه بخواهند بى ارزش شدن چيزى را كه بهتر از آن موجود باشد» ^۱ بيان كنند اين مَثَل را به كار مى برند. هنگام در دسترس نبودن آب ، يا فراهم نبودن شرايط ديگر ، بايد تيمم كرد ، و هنگامى كه آب باشد و مشكل ديگرى نباشد ، تيمم كردن صحيح نيست . اين مَثَل به گونه هاى مختلف به كار مى رود .