رَأسَها وَابتَلَعَت و قالَت: يا سُلَيمانُ أينَ تَمامُ قوتِىَ اليَومَ؟ هذا بَعضُ قُوتي؛ ^۱

۰.ميهمانانى كه بر سفره حضرت سليمان عليه السلام مى نشستند هفت كرور ^۲ بودند . روزى حيوانى از حيوانات دريا ، سر از آب برآورد و گفت: «اى سليمان! امروز مرا مهمان كن!» . سليمان فرمان داد تا براى آن ماهى به اندازه خوراك يك ماه مهمانان روزانه اش خوراكى فراهم كنند . وقتى كه اين مقدار خوراكى در ساحل دريا گرد آورده شد ، كوه بزرگى را مى ماند . ماهى سرش را از آب بيرون آورد و آن كوه خوراكى را بلعيد و گفت: «اى سليمان! قوت امروز من كو؟! اين بخشى از قوت روزانه من است» .

توضيح : «مَثَل در مورد كسى به كار مى رود كه هر چه بيشتر به او نيكى يا بخشش كنند آزمندىِ بيشترى نشان دهد و سرانجام نيز طلبكار و ناسپاس بماند يا به جاى شرمندگى و پوزش خواهى از خطايى كه كرده است گردنكشى و زبان درازى مى كند» . ^۳ «يا به كسى كه هم زحمت و دردسر فراهم كرده باشد و هم مدّعى و طلبكار باشد مى گويند» . ^۴

279 . ده مرو ، ده مرد را احمق كند. ^۵

۰.نظير سخن پيامبر صلى الله عليه و آله به امام على عليه السلام :

۰.مسافرت معيار سنجش اخلاق است.

277 . دوستىِ خاله خرسه . ^۱

۰.نظير سخن امام سجّاد عليه السلام :
إيّاكَ ومُصاحَبَةَ الأحمَقِ فَإنَّهُ يُريدُ أن يَنفَعَكَ فَيَضُرُّكَ؛^۲نظير سخن امام سجّاد عليه السلام :
إيّاكَ ومُصاحَبَةَ الأحمَقِ فَإنَّهُ يُريدُ أن يَنفَعَكَ فَيَضُرُّكَ؛ ^۳

۰.زنهار از دوستى نادان كه مى خواهد تو را سودى رساند اما زيانت مى رساند.

توضيح : به دوستىِ كسى دوستى خاله خرسه مى گويند كه راه و رسم دوستى را نداند و با نيّت سودرسانى، زيان برساند . داستان مَثَل آنجا است كه مردى خوابيده بود و خرسى كه دوست او و دست پرورده او بود به حراستش پرداخت . مگسها بر روى صورت مرد نشستند و خرس مگس را به صورت صاحب خود ديد و چند بار آنها را پرانيد . مگس برگشت و بر جاى خودش نشست . خرس كه عصبانى شده بود اين بار براى اينكه حق مگسها را كف دستشان بگذارد ، سنگى برداشت و با قوّت تمام به طرف مگسها پرتاب كرد . ^۴

278 . دو قورت و نيمش باقى است . ^۵

۰.نظير داستان حضرت سليمان عليه السلام :إنَّ سُلَيمانَ كانَ سِماطُهُ كُلَّ يَومٍ سَبعَةَ أكرارٍ فَخَرَجَت دابَّةٌ مِن دَوابِّ البَحرِ يَوما و قالَ يا سُلَيمانُ أضِفنِى اليَومَ فَأمَرَ أن يَجمَعَ لَها مِقدارُ سِماطِهِ شَهرا فَلَمَّا اجتُمِعَ ذلِكَ عَلى ساحِلِ البَحرِ و صارَ كَالجَبَلِ العَظيمِ أخرَجَتِ الحُوتُ