ديگر احاديث اين قسم ، عبارت اند از :
2 . كتاب الايمان والكفر ، باب فيما أعطى اللّه عز و جل آدم عليه السلام وقت التوبة ، ج 4 ، ص 173 ـ 174 ، حديث 1 .
3 . كتاب الايمان والكفر ، باب آخر منه ، ج 3 ، ص 13 ـ 15 ، حديث 2 .
ج . خطاب به حضرت داوود عليه السلام كه شامل چهار حديث است :
1 . امام صادق عليه السلام فرمود :
در آنچه خداى عز و جل به داوود وحى فرمود ، اين بود كه : «اى داوود ، چنان كه نزديك ترين مردم به خدا متواضعان اند ، دورترين مردم از خدا هم متكبّران اند» .^۱
2 . امام صادق عليه السلام فرمود :
خداوند به داوود عليه السلام وحى كرد : «به راستى ، اگر بنده اى از بندگان من ، حسنه اى به جاى آورد ، به سبب آن ، بهشت را بر وى مباح مى گردانم» . داوود عليه السلام عرض كرد : «پروردگارا! كدام است آن حسنه؟» . فرمود : «بر بنده مؤمن من ، سرور و خوش حالى وارد مى سازد ، اگر چه به يك دانه خرما باشد» . داوود عليه السلام گفت : «خداوندا! سزاوار است كسى كه تو را مى شناسد ، اميد خود را از تو بر مگيرد» .^۲
ديگر احاديث اين قسم ، عبارت اند از :
3 . كتاب الايمان والكفر ، باب التفويض إلى اللّه والتوكّل عليه ، ج 3 ، ص 103 ـ 104 ، حديث 1 .
4 . كتاب الايمان والكفر ، باب العجب ، ج 3 ، ص 429 ، حديث 8 .
د . خطاب به حضرت دانيال عليه السلام كه تنها حديث زير را شامل مى شود :
امام سجّاد عليه السلام فرمود :