و فى البحث عن السنّة يتبيّن حكم الأقوال و الأفعال من الرسول ، و طرق ثبوتها من تواتر و آحاد ، و طرق روايتها من مسند و مرسل ، و صفات رواتها من عدالة و تكذيب ، إلى تمام كتاب الأخبار ؛ ^۱
در بحث از سنّت [در مباحث اصولى] ، حكم سخنان و افعال پيامبر صلى الله عليه و آله ، و راه هاى اثبات آن ـ كه شامل : تواتر يا واحد بودن خبر ، طُرُق روايت آن : مسند يا مرسل بودن ، و ويژگى هاى راويان از جهت عدالت و كذب و ... ، مورد بررسى قرار مى گيرد .
امّا در اين ميان ، تنها يك اختلاف ميان شيعيان و اهل سنّت در اين خصوص وجود دارد كه آن هم مربوط به چگونگى دريافت سنّت نبوى و به عبارت ديگر ، راه هاى اثبات سنّت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله است كه برخى محقّقان ، آن را مورد دقّت و توجّه قرار داده اند . در اين خصوص ، آمده است :
اختلاف اصلى دو مكتب فقهى سنّى و شيعى ، در كيفيت تلقّى سنّت نبوى و منابع فقه است . اهل سنّت ، حديث نبوى را از طريق صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله اخذ نموده اند ، در حالى كه شيعه ، اين حديث[ها] را از طريق خاندان وى به دست آورده است . ^۲
در واقع ، مهم ترين راه شيعيان براى رسيدن به سنّت نبوى ، كلام خاندان وحى است ، به دليل آن كه استفاده از اين راه بر اساس روايات متواتر و صحيح منقول از پيامبر اكرم ، مورد تأكيد قرار گرفته است . تواتر و صحّت اين گونه روايات ، به وسيله علماى شيعه و اهل سنّت ، تأييد شده است و هيچ شك و شبهه اى در درستى آنها وجود ندارد ، هر چند برخى اهل سنّت ، در عمل ، به آنها كم اعتنايى و حتّى بى اعتنايى نموده اند . بحث هاى تفصيلى اين مسئله ، در كتب كلامى و تاريخى شيعه آمده است . ^۳
به اجمال ، مى توان گفت : «حديث ثقلين» كه به وسيله محدّثان شيعه و سنّى از