اهل قرآن ، عرضه نشود ، آن لذّت معنوى را نخواهند برد و اين ، همان نكته اى است كه اشاره شد كه در يك نظام ، در عين حال كه هر جزء ، اثربخشى خود را دارد ، در نگاه كل نگر هم مى تواند كمكى به حلقه هاى بعد باشد . براى مثال ، وقتى آيه «فَلْيَنظُرِ الْاءِنسَـنُ إِلَى طَعَامِهِ»^۱ از محدوده غذا و طعام عادى خارج شده و بر علم تطبيق مى شود ، آن كه با قرآن ارتباط دارد ، در علمى كه مى آموزد و عالمى كه نزد او ياد مى گيرد ، تجديدنظر مى كند و آيه ، مى تواند گره گشاى بسيارى از مشكلات او باشد كه اگر طعام را فقط بر غذا تطبيق مى كرد ، اين گونه نمى شد .

ج . سطح عمومى

دو سطح پيشين ، يعنى سطوح بنيادى و تخصّصى ، نياز به مهارت هايى از قبيل : آگاهى به تاريخ و علوم ادبى ، رجالى و تفسيرى داشتند ، گرچه امامان معصوم ، از آموزش هاى متعارف و يادگيرى مستثنا بوده اند ؛ ولى ديگران براى ورود به اين دو حوزه ، نياز به آموختن مقدّماتى دارند ؛ امّا در سطح عمومى ، اين گونه نيست و براى بهره بردن از قرآن ، مى توان با اندكْ داشته اى ، در معرض اين نور الهى قرار گرفت . از لحاظ رتبه ، كسانى كه مراحل اين سطح را طى كنند و به بالاترين مرحله برسند ، كمتر از دو سطح قبلى نيستند و حتّى آنان نيز به گونه اى مى توانند از قرآن ، بهره ببرند . فرق دو سطح قبلى با اين سطح ، در نياز به دانش خاص است .
نظام مندى اُنس با قرآن در اين سطح ـ بر اساس آنچه در الكافى آمده است ـ به اين صورت ها پيشنهاد مى شود :

1 . نگهدارى قرآن در خانه

از زمان هاى قديم ، تبرّك جستن به اشياى خاص و نگهدارى آنها در خانه ، بين مردم مرسوم بوده است . علّت توجّه به نگهدارى قرآن در منازل ، شايد اين باشد كه