اين روايات ، در جلد دوم و تعدادى هم در جلد سوم و هشتم الكافى آمده است . اين روايات ، حدود يكْ سومِ تمام رواياتى است كه كلينى در باره قرآن آورده است . گويا علّتش اين است كه قرآن ، تجلّى كلام خداوند ^۱ است ، چنانچه در روايات هم آمده است كه هر كسى قصد سخن گفتن با خدا را دارد ، بايد به تلاوت قرآن ، بپردازد ^۲ و از سوى ديگر ، تلاوت قرآن ، نوعى تجديد عهد با خداوند است . همچنان كه كلينى ، از امام صادق عليه السلام نقل مى كند كه فرمود :
القرآن عهد اللّه الى خلقه ينبغى للمرء المسلم أن ينظر فى عهده و إن يقرأ منه فى كلّ يوم خمسين آية ؛^۳تلاوت قرآن ، نه تنها براى خودِ تلاوت كننده ، بركت دارد ، بلكه تمام اهل خانه ، از بركات اين تلاوت ، بهره مى برند .
كلينى ، از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى كند كه فرمود :
نوّروا بيوتكم بتلاوة القرآن و لا تتخذوها قبورا ، كما فعلت اليهود والنصارى . صلّوا فى الكنائس و البيع و عطّلوا بيوتهم .^۴
همچنين از امام صادق عليه السلام نقل كرده است كه فرمود :
فإنّ البيت إذا كثر فيه تلاوة القرآن ، كثر خيره و اتّسع أهله و إضاء لأهل السماء ، كما تضى ء نجوم السماء لأهل الدنيا .^۵
طبق اين روايت ، خانه اى كه در آن تلاوت قرآن انجام مى گيرد ، براى اهل آسمان ، روشنى بخش است ، همان گونه كه ستاره ها براى اهل دنيا ، نورافشانى مى كنند . در باره فروعات قرائت ، مانند قرائت با صوت (قرائت با حزن و اندوه) ، قرائت با لحن ،