آن ، قرائت و تفسير آن ، اعجاز و ناسخ و منسوخ و ... . ^۱
پس از تعريف علوم قرآنى ، به طرح اين مباحث در كتاب الكافى ، اشاره مى نماييم . در جلد چهارم اين كتاب ، بخشى مستقل ، به قرآن اختصاص داده شده است با عنوان : «كتاب فضل القرآن» ، كه خود شامل باب هاى زير است :
ـ در بخش فضيلت قرآن ، قرآن به صورت حجّتى گويا در قيامت معرّفى شده كه با مردم ، محاجّه مى كند ؛ ^۲
ـ شفاعت كننده اى شفاعت شده و سعايت كننده اى كه كلامش تصديق مى شود ، راهنما به سوى بهشت و بازدارنده از دوزخ ، جدا كننده حق از باطل ؛ ^۳
ـ مناره هاى هدايت و چراغ هاى روش كننده شب تار در آن است ؛ ^۴
ـ شفاى سينه ها ؛ ^۵
ـ هدايت از گمراهى و روشنگرى و بيان از ابهام ، وسيله عبور از لغزش ها ، نورى در تاريكى ، پرتوى در پيشامدها ، نگاهبانى از نابودى و روشنگر فتنه ها و رساننده از دنيا به آخرت ؛ ^۶
ـ فرمان دهنده به بهشت و بازدارنده از دوزخ ؛ ^۷
ـ و بالاخره بالا برنده مؤمن به درجات والا . ^۸
در باب «فضل حامل القرآن» ، حاملان قرآن ، پس از پيامبران و فرستادگان در