در باب «ترتيل القرآن بالصوت الحسن» ، به خواندن قرآن به صورت روشن و آشكارا ، ۱ همراه با حزن ، ۲ با لحن عربى ۳ و صوت زيبا ، ۴ سفارش گرديده است .
ـ در باب «فيمن يظهر الغشية عند قراءة القرآن» ، طىّ حديثى ، از بيهوش شدن در حال قرائت قرآن ، نهى شده و آن را عملى شيطانى معرفى كرده است . ۵
ـ در باب «فى كم يقرأ القرآن و يختم» ، طىّ چند حديث ، به شمرده خواندن قرآن ، سفارش شده و از ختم آن به صورت شتاب زده ، نهى شده است . ۶
ـ در باب «أنّ القرآن يرفع كما اُنزل» ، روايت شده كه وقتى فردى غير عرب ، قرآن را عجمى بخواند ، فرشتگان آن را به صورت عربىِ صحيح ، بالا مى برند . ۷
به نظر مى رسد اين مطلب ، زمانى است كه يادگيرى لحن و صوت عربى ، براى فرد غير ممكن باشد .
ـ در باب «فضل القرآن» ، طىّ احاديث 3531 ـ 3553 ، به فضيلت خواندن برخى از آيات و سوره ها ، اشاره گرديده كه به نظر مى رسد اين روايات ، از باب روايات فضايل اند و به لحاظ رواج جعل و وضع در اين گونه روايات ، به برخى از فضايل ، به صورت اغراق آميز پرداخته شده است .
و سرانجام در باب «نوادرِ» اين بخش ، به عمل به قرآن همراه با قرائت آن سفارش شده ۸ و به موضوعات مطرح شده در قرآن پرداخته است . ۹ از جمله به اوّلين و آخرين
1.همان ، ح ۳۵۱۰ .
2.همان ، ص ۵۶۸ ، ح ۳۵۱۱ و ۳۵۱۵ .
3.همان ، ح ۳۵۱۲ و ۳۵۱۴ .
4.همان ، ح ۳۵۱۶ و ۳۵۲۲ .
5.همان ، ص ۵۷۲ ، ح ۳۵۲۳ .
6.همان ، ح ۳۵۲۴ ـ ۳۵۲۸ .
7.همان ، ص ۵۷۶ ، ح ۳۵۲۹ ـ ۳۵۳۰ .
8.همان ، ص ۵۹۴ ، ح ۳۵۵۵ .
9.همان ، ح ۳۵۵۳ ، ۳۵۵۷ ـ ۳۵۵۸ .
